Στον Έβρο η Ελλάδα απέδειξε ότι δεν πρέπει να φοβάται κανέναν

Και ξαφνικά, στα τέλη Φεβρουαρίου η Ελλάδα ετέθη ενώπιον δίδυμων ασύμμετρων απειλών. Από τη μία τα πρώτα κρούσματα του Κορωνοϊού, από την άλλη η επιχείρηση εισβολής από τα ελληνοτουρκικά σύνορα στις Καστανιές του Έβρου δεκάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών. Και οι δύο ταυτόχρονες απειλές ήταν σε θέση (και είναι ακόμη) να βυθίσουν την χώρα στο τέλμα και να της προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά.

Από τον Ηλία Δημητρέλλο 

Η κρίση στα σύνορα στον Έβρο διήρκησε περίπου ένα μήνα και απέδειξε ότι η Ελλάδα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την προκλητικότητα της Τουρκίας, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα και τις νουθεσίες των εν Ελλάδι φερέφωνων, τα οποία σε κάθε κρίση με τους γείτονες (αλλά και με οιονδήποτε αντίπαλο) σπεύδουν να συμβουλέψουν ότι η χώρα δεν είναι δυνατή και θα πρέπει για το καλό όλων μας να υποχωρήσει.

Η απειλή στον Έβρο, αν δεν αντιμετωπιζόταν άμεσα και αποφασιστικά, σε συνδυασμό με την κρίση του Κορωνοϊού, θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε πτώση της κυβερνήσεως Μητσοτάκη. Η εικόνα δεκάδων χιλιάδων στην αρχή, εκατοντάδων χιλιάδων εν συνεχεία, λαθρομεταναστών από όλα τα σημεία της οικουμένης, να εισβάλουν και να εισέρχονται ανενόχλητοι στο ελληνικό έδαφος και να πλημμυρίζουν την Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία,  θα προκαλούσε σοβαρό πολιτικό πλήγμα στην κεντροδεξιά κυβέρνηση, η οποία εξελέγη λόγω και της αντίδρασης στην ανικανότητα και ιδεοληψία των προηγούμενων κυβερνόντων, που επέτρεψαν να μεταβληθεί η χώρα σε ένα τεράστιο hot spot.

Ενεργώντας αστραπιαία, η Κυβέρνηση πέτυχε από την πρώτη στιγμή να σφραγίσει τα σύνορα. Διότι το μείζον δεν ήταν η απόφαση να αποτραπεί η εισβολή, αλλά η υλοποίηση της απόφασης αυτής. Και μάλιστα σε χρόνους άμεσους που δεν μας έχει συνηθίσει η ελληνική Διοίκηση. Ο Ελληνικός Στρατός και η ΕΛ.ΑΣ. απέδειξαν ότι είναι σε θέση να προστατέψουν αποτελεσματικά την χώρα όταν τους δοθεί η σχετική εντολή. Με υψηλό ηθικό και φρόνημα κατόρθωσαν να αποκρούσουν την εισβολή, την οποία είχαν οργανώσει και εκτελέσει ο Ερντογάν και η ΜΙΤ, από κοινού με τον τουρκικό στρατό και διάφορες ΜΚΟ. Και τα κατάφεραν εντυπωσιακά, έχοντας μάλιστα αποφύγει να πέσουν στις παγίδες και τα προβοκάτσια της τούρκικης πλευράς με τα fake news περί νεκρών λαθρομεταναστών, που ασμένως έσπευσαν να υιοθετήσουν και να αναπαράγουν ημεδαποί εθνομηδενιστές.

Μετά το στραπάτσο στην Ιντλίμπ στις αρχές Μαρτίου, όταν δεκάδες Τούρκοι στρατιώτες σκοτώθηκαν από τις βόμβες της ρώσικης αεροπορίας και την εκεχειρία που αναγκάσθηκε να συμφωνήσει η Άγκυρα, ο Ερντογάν χρειαζόταν άμεσα μία εύκολη νίκη. Την ανάγκη του αυτή ενίσχυε η δυσμενής εξέλιξη της επιχειρήσεως στη Λιβύη, η κατρακύλα της τούρκικης λίρας και η ύφεση της οικονομίας, καθώς επίσης η καταστροφή που προμήνυε ο Κορωνοϊός στον τούρκικο πληθυσμό, παρά τα επίσημα στοιχεία που εξαφάνιζαν το πρόβλημα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το γειτονικό Ιράν, με το οποίο τα σύνορα της Τουρκίας είναι σχεδόν ελεύθερα και δεκάδες χιλιάδες (Ιρανοί, Τούρκοι, μετανάστες από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν) καθημερινώς τα διασχίζουν, θεριζόταν από τον Φεβρουάριο. Δεν πρέπει επίσης να παραβλέπεται το γεγονός ότι στην τούρκικη κοινωνία τα αισθήματα προς τους μετανάστες – ιδίως Σύριους – δεν είναι αγαστά. Πολλοί δε Τούρκοι σχολιαστές είχαν αποδώσει την ήττα του Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη στη δυσαρέσκεια των κατοίκων της για την εκεί παρουσία σχεδόν μισού εκατομμυρίου Σύριων. Ο Ερντογάν λοιπόν ήθελε επειγόντως μία μεγάλη νίκη για τα μάτια των ψηφοφόρων του. Και επέλεξε να χρησιμοποιήσει τους λαθρομετανάστες, ώστε να φέρει τόσο την ελληνική κυβέρνηση, όσο και την πολιτική ηγεσία της Ευρώπης σε δύσκολη θέση, με την ελπίδα να ξεφορτωθεί όσο το δυνατόν περισσότερους και συγχρόνως να εκβιάσει την Ευρώπη να του χορηγήσει ζεστό χρήμα για τα άδεια ταμεία του.       

Εκτός της άμεσης αντίδρασης και της επιτυχούς αντιμετώπισης του προβλήματος επί ένα μήνα, στον Μητσοτάκη πιστώνεται άνευ άλλου ότι πέτυχε να μετατρέψει την επιχείρηση εισβολής στον Έβρο σε ευρωπαϊκό ζήτημα. Η παρουσία ανώτατων εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως τις πρώτες ημέρες της κρίσης και η αποστολή δυνάμεων από άλλα κράτη στον Έβρο αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ο εκβιασμός του Ερντογάν δεν πέρασε, και σύσσωμη η ευρωπαϊκή ηγεσία (παρά τις αρχικές υπεκφυγές) καταδίκασε απεριφράστως την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από τη μεριά της Άγκυρας.

Φυσικά και δεν κερδήθηκε ο ασύμμετρος πόλεμος που διεξάγει η Τουρκία μέσω των λαθρομεταναστών. Τα νησιά υποφέρουν, καθώς είναι πολύ πιο δύσκολο να αποτραπεί η είσοδος από την θάλασσα και ελλοχεύει ο κίνδυνος να προκληθούν ναυάγια με λαθρομετανάστες και να βρεθεί η Ελλάδα από κατήγορος, κατηγορούμενη. Και είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Ερντογάν θα μεταφέρει την πίεση στο Αιγαίο προσπαθώντας συνάμα να ξεφορτωθεί δεκάδες χιλιάδες. Αν μάλιστα είναι φορείς του Κορωνοϊού, διπλό το όφελος.

Όμως ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά πολλά χρόνια, που η Ελλάδα κατήγαγε σημαντική νίκη, τόσο ουσίας, όσο εντυπώσεων εις βάρος της Τουρκίας, μετά από συναπτές ήττες και στραπάτσα.

Ο Έβρος απέδειξε τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο σε φίλους και εχθρούς, ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη να φοβάται κανέναν.