1, 2, 3 πολλά Lockdown
Κυριακή, Νοέμβρη 29, 2020 - 00:05
Μετά την καραντίνα της Άνοιξης, είχαμε την ελπίδα ότι αφήσαμε πίσω μας τα χειρότερα. Μπορεί οι ειδικοί να προειδοποιούσαν ότι το δεύτερο κύμα θα ήταν εξίσου σφοδρό, αν όχι σφοδρότερο το Φθινόπωρο, όλοι μας όμως είχαμε πείσει τον εαυτό μας περί του αντιθέτου, με όρους υπερφυσικής θεώρησης των πραγμάτων (φερ’ ειπείν είχαμε μία άνευ λογικής βεβαιότητα ότι οσονούπω θα είχαμε το εμβόλιο και αποτελεσματικά φάρμακα. Φευ). Κάπως έτσι χαλαρώσαμε όλοι μας. Έτσι, όταν έφθασε το δεύτερο κύμα, δεν ήμασταν ψυχολογικά έτοιμοι να αποδεχθούμε την έλευση μιας νέας καραντίνας, κυρίως όμως δεν ήμασταν έτοιμοι για τον φόβο της νόσησης.
Σε αυτήν την φάση, ο ιός φαντάζει πολύ πιο επιθετικός, πιο επικίνδυνος, πιο θανατηφόρος. Κι αν στην πρώτη έξαρση της Άνοιξης, τα κρούσματα φάνταζαν πολύ μακρινά για τους περισσότερους από εμάς, τούτη δω την φορά, όλοι μας σχεδόν γνωρίζουμε έναν που έχει νοσήσει, ή ακόμη χειρότερα, έχει χάσει τη μάχη. Στην πρώτη φάση, επί της ουσίας ο εχθρός υπήρχε μεν, αλλά φάνταζε μακρινός, προ των πυλών ενδεχομένως. Αφορούσε κάποιους άλλους, μακρινούς. Τώρα όμως ο εχθρός είναι εντός των πυλών. Οι αριθμοί άλλωστε αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Έτσι, πέραν των δυσκολιών που προκαλούνται στα εισοδήματα μας από την παύση της οικονομικής δραστηριότητας, και τα τραύματα στον ψυχισμό μας λόγω του καταναγκαστικού εγκλεισμού μας στις οικίες μας, θα πρέπει πια να διαχειριστούμε και το μείζον ζήτημα του φόβου για την υγεία των οικείων μας και την δική μας. Φόβος πια υπαρκτός και ουχί θεωρητικός.
Γίνεται φυσικά αντιληπτό ότι η καραντίνα δεν πρόκειται να διαρκέσει μέχρι την 30η Νοεμβρίου, όπως έχει ανακοινωθεί. Θα είμαστε πολύ τυχεροί, αν αρθούν μερικά από τα μέτρα κάποιες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα (βλ. άνοιγμα του λιανεμπορίου και κάποιες άλλες οικονομικές δραστηριότητες) με την ελπίδα να κινηθεί έστω και ελάχιστα η οικονομία, να σωθούν κάποιες επιχειρήσεις και να εισρεύσει χρήμα στα δημόσια ταμεία. Φυσικά, ούτε λόγος για άνοιγμα της εστίασης και της διασκέδασης, τουλάχιστον με τον τρόπο που άνοιξε μετά την πρώτη καραντίνα, όταν με το πρόσχημα της ελάχιστης απόστασης, δόθηκε επιπλέον χώρος στους καταστηματάρχες, με αποτέλεσμα να αυξηθούν εν τέλει τα τραπεζάκια συγκριτικά με το προηγούμενο διάστημα (στην πλατεία του Ηρακλείου Αττικής, το καλοκαίρι φέτος, απλώς δεν υπήρχε ελεύθερος χώρος για να περπατήσεις, από τα τραπέζια και τις καρέκλες).
Επίσης γίνεται αντιληπτό ότι αυτό το lockdown δεν θα είναι τελευταίο, κατά το πρώτο τουλάχιστον διάστημα του 2021. Ο Κορωνοϊός είναι εδώ (ενωμένος, δυνατός) και φαίνεται ότι επιτίθεται ανά κύματα. Δεδομένου λοιπόν ότι ούτε εμβόλιο ούτε αποτελεσματικό φάρμακο προβλέπεται να τεθούν σε ευρεία κυκλοφορία και διάθεση αυτόν τον χειμώνα, ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για την αντιμετώπιση της διάδοσης είναι τα lockdown, όπως άλλωστε έχουν προκρίνει όλα τα κράτη. Συνεπώς, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, ψυχολογικά τουλάχιστον, για αρκετές επαναλήψεις του αυτού σεναρίου, με την ελπίδα ότι να λάβουν τέλος αυτές περί την Άνοιξη του επόμενου έτους. Τα περί αντιθέτου λεχθέντα, μόνο ως ευχολόγια μπορούν να χαρακτηριστούν.
Κάπως έτσι θα μας πάει μέχρι το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2021. Μία ζέστη, και πολλές φορές κρύο. Άρα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και το κυριότερο δεν έχουμε καμία ιδέα που είναι ο τερματισμός. Αν ήμασταν ναυτικοί, θα λέγαμε ότι πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά. Και θα πλέουμε για αρκετό καιρό ακόμη. Φυσικά, εύκολα το λες, δύσκολα το ζεις, όμως εν τέλει δεν έχουμε άλλη επιλογή. Το μείζον βέβαια είναι να φθάσουμε σε αυτό το τέρμα με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.