Το πολιτικό αποτύπωμα μίας προδιαγεγραμμένης τραγωδίας

Η τραγωδία των Τεμπών πολύ δύσκολα θα ξεχαστεί στα χρόνια που έρχονται. Δεν είναι μόνο ο άδικος χαμός τόσων ανθρώπων, και κυρίως νέων ανθρώπων. Ούτε ο πόνος των οικογενειών τους που εν μία νυκτί έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Ούτε εκείνοι που τραυματίστηκαν βαριά ή έχουν ακρωτηριαστεί, και για το υπόλοιπο της ζωής τους, εκείνοι και οι οικογένειές τους, θα ανεβαίνουν τον Γολγοθά τους.

 

Από τον Ηλία Δημητρέλλο 

 

Είναι και η συλλογική – εθνική αίσθηση της διαχρονικής αποτυχίας του ελληνικού κράτους ακόμη και στα στοιχειώδη. Ήτοι να εγγυηθεί ότι οι πολίτες του μπορούν να μετακινούνται με ασφάλεια, με ένα μέσο που παγκοσμίως θεωρείται ένα από τα ασφαλή. Και αν στην αρχή όλοι μας συγκλονιστήκαμε στο άκουσμα της είδησης, βλέποντας τα πλάνα από το σημείο της τραγωδίας, εν συνεχεία όμως ο πόνος μας μετατράπηκε σε οργή για τα αίτια του δυστυχήματος. Η δε αρχική προσπάθεια να επιβληθεί από τα πρόθυμα ΜΜΕ η άποψη του ανθρώπινου λάθους ως κύριας αιτίας της τραγωδίας, εκνεύρισε το σύνολο των μετριοπαθών πολιτών που ένιωσαν ότι κάποιοι προσπαθούν να τους κοροϊδέψουν μπροστά στα μάτια τους, θεωρώντας αυτούς a priori δεδομένους και μειωμένης αντιλήψεως. Πόσω μάλλον όταν γινόταν σαφές και στους πιο αδαείς, ότι οι δεκάδες συμπολίτες μας δεν χάθηκαν εξαιτίας μίας φυσικής καταστροφής η οποία εν πολλοίς είναι απρόβλεπτη, και για την οποία οι ευθύνες του κράτους είναι τις περισσότερες φορές περιορισμένης εκτάσεως. Χάθηκαν, διότι το κράτος απέτυχε οικτρά να φέρει εις πέρας ένα έργο, τεχνικό, κατασκευαστικό. 

 

Αυτή η άτσαλη προσπάθεια σε συνδυασμό με το μέγεθος της τραγωδίας και της ανικανότητας όλων των εμπλεκομένων, έχει ως κύρια συνέπεια, μία πολύ μεγάλη μερίδα πολιτών, που διαθέτει τον λεγόμενο «κοινό νου», να χάσει την εμπιστοσύνη και την πίστη της ότι αυτό το κράτος μπορεί ποτέ να αλλάξει, να βελτιωθεί, να εξελιχθεί. Να γίνει επιτέλους ένα κανονικό κράτος.

 

Ένα ευρωπαϊκό κράτος. Και τούτο διότι αυτό το κράτος επί δεκαετίες δεν κατόρθωσε να κατασκευάσει ένα σιδηρόδρομο που θα ενώνει την Ελλάδα στα πρότυπα των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών. Έγινε σαφές ότι φαγώθηκαν ή έστω κατασπαταλήθηκαν, εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ από επιτήδειους σε όλο το σύστημα. Από τους υπαλλήλους του ΟΣΕ, τις διοικήσεις του, τους πολιτικούς επικεφαλής του. Και ότι όλοι αυτοί δεν είχαν κανένα ενδοιασμό να ρισκάρουν την ζωή των επιβατών, προκειμένου να κάνουν τις κομπίνες τους και να γεμίσουν τις τσέπες τους. Απλώς δεν είχε τύχει μέχρι στιγμής το «κακό». Ώσπου όμως συνέβη.

 

Το πολιτικό αποτύπωμα της τραγωδίας δεν είναι δυνατό σήμερα να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Το δε πιο πιθανό είναι ότι θα υπερβεί χρονικά τις επικείμενες διπλές εκλογές και θα επηρεάσει ακόμη και τις επόμενες. Η Κυβέρνηση έχει υποστεί πολύ μεγάλη πολιτική ζημιά. Στα σχεδόν τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης είχε πετύχει να δίνει την εντύπωση ότι κάτι πάει να αλλάξει στην χώρα. Ότι παρά τις πολύ σημαντικές αναποδιές που συνέβησαν κατά την θητεία της (πανδημία, Ουκρανία, ένταση με την Τουρκία), φυσάει ένας αέρας εκσυγχρονισμού στα πανιά της. Έτσι, τα όποια λάθη, παραλείψεις ή αποτυχίες της, τα παραβλέπαμε συνειδητά, ή έστω δεν δίναμε πολύ μεγάλη σημασία ενόψει του κοινού στόχου για ένα καλύτερο και πιο φιλικό κράτος.

 

Και καθώς η αξιωματική αντιπολίτευση θύμιζε ακόμη την περίοδο που εκείνη ήταν κυβέρνηση, η υπεροχή της ΝΔ ήταν καταλυτική. Εξού και οι δημοσκοπικές διαφορές των 6-7 μονάδων, οι οποίες μετά βεβαιότητας θα οδηγούσαν τη ΝΔ σε μεγάλη αυτοδύναμη νίκη στις δεύτερες εκλογές. 

 

Μετά όμως την τραγωδία, είναι εξίσου σαφές ότι αυτή η κρίσιμη μάζα των μετριοπαθών πολιτών έχασε πια την υπομονή της. Απηυδισμένη από την κυβερνητική αποτυχία να αποτρέψει τον χαμό των δεκάδων συνανθρώπων μας, δεν είναι διατεθειμένη να συγχωρήσει πια έτσι εύκολα λάθη, παραλείψεις ή αποτυχίες, τα οποία πλέον αθροίζονται και λαμβάνονται πολιτικά υπ’ όψιν. Επισημαίνονται, ζητούνται δημοσίως εξηγήσεις γιατί συνέβησαν, και δεν συγχωρούνται πια. Ο δε μπαμπούλας του ΣΥΡΙΖΑ δεν φοβίζει πια τόσο έντονα.  

 

Φυσικά μέχρι τις εκλογές θα έχει κάπως καταλαγιάσει το ζήτημα. Θα έχει παρέλθει κάποιος χρόνος, θα έχει μεσολαβήσει το Πάσχα και ως είναι επόμενο θα έχουν προκύψει και άλλα ζητήματα στην πολιτική ατζέντα. Όμως η αποτυχία αυτή δεν θα έχει ξεχαστεί και είναι πλέον βέβαιο ότι θα επηρεάσει σημαντικά τις εκλογές. Κυρίως τις πρώτες, όταν τα διλήμματα δεν είναι τόσο προφανή και η αποτυχία σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης δεδομένη και προεξοφλημένη. Θα πρέπει επίσης να θεωρείται βέβαιο ότι κερδισμένος από την φθορά αυτή δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι αδυνατεί να πείσει ότι μπορεί να ξανακυβερνήσει. Έτσι, η απογοήτευση θα εξωτερικευθεί πολιτικά μάλλον διά της αποχής από την (πρώτη) κάλπη. Σε κάθε πάντως περίπτωση, η πολιτική ζημία έγινε για την κυβέρνηση. Φτάνει να φανεί πόσο ανεπανόρθωτη είναι.