Ελπίδα ή παγίδα;

Στις 9/10 η Χαμάς ανακοίνωσε το τέλος του πολέμου, ενώ τα ξημερώματα της επόμενης μέρας (10/10/25) σε διάγγελμά του ο Νετανιάχου ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του  ενέκρινε τη συμφωνία με σκοπό να εξασφαλιστεί η απελευθέρωση όλων των ομήρων στη Λωρίδα της Γάζας, ζωντανών και νεκρών. Αυτή, άλλωστε, είναι και η πρώτη φάση της συμφωνίας υπό την καθοδήγηση του Ντόναλντ Τραμπ και του επιτελείου του.

Ζούμε αναμφίβολα ιστορικές στιγμές αλλά και μια ιστορική… στροφή, τόσο από το Ισραήλ όσο και από την Χαμάς καθώς εδώ και δύο χρόνια τα χώματα της Παλαιστίνης και του Ισραήλ έχουν βαφτεί με αίμα.

Θυμηθείτε, ήταν 7 Οκτωβρίου 2023, όταν οι τρομοκράτες της Χαμάς, με μέλη διαφόρων παλαιστινιακών ομάδων, συντονισμένων από την ισλαμιστική οργάνωση, επιτέθηκαν χερσαία με μοτοσικλέτες και οχήματα, με ταχύπλοα από τη θάλασσα και αεροπορικά με αλεξίπτωτα πλαγιάς κατά του Ισραήλ σκοτώνοντας 1.200 ανθρώπους, κυρίως αμάχους, ενώ 251 άτομα απήχθησαν. Η επιχείρηση ονομάστηκε από τους Παλαιστίνιους «Επιχείρηση Κατακλυσμός του Αλ-Άκσα», με στόχο στρατιωτικές εγκαταστάσεις, κιμπούτς και το φεστιβάλ Νόρα στο Ισραήλ. Το Τελ Αβιβ απάντησε υποσχόμενο να εξοντώσει τη Χαμάς και ξεκίνησε τη σφαγή.

Από τις 7 Οκτωβρίου 2023, περισσότεροι από 67.000 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν στη Γάζα, με σχεδόν το ένα τρίτο των νεκρών να είναι κάτω των 18 ετών, σύμφωνα με στοιχεία των υγειονομικών αρχών της Γάζας.
 

Περίπου 193.000 κτίρια στη Γάζα έχουν καταστραφεί ή υποστεί ζημιές, σύμφωνα με ανάλυση των τελευταίων στοιχείων του Δορυφορικού Κέντρου των Ηνωμένων Εθνών, ενώ σχεδόν 213 νοσοκομεία και 1.029 σχολεία έχουν αποτελέσει στόχο, σύμφωνα με την ίδια πηγή.

Μόνο τα 14 από τα 36 νοσοκομεία της Γάζας συνεχίζουν να είναι μερικώς λειτουργικά, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Και η καταστροφή συνεχίζεται. Πάνω από 510.000 άνθρωποι –σχεδόν το ένα τέταρτο των Παλαιστινίων στη Γάζα— είναι αντιμέτωπο με συνθήκες λιμού, 177 άνθρωποι –μεταξύ των οποίων 36 παιδιά— έχουν πεθάνει από λιμό και υποσιτισμό από τότε που επιβεβαιώθηκαν συνθήκες λιμού σε τμήματα της Γάζας και πάνω από το 60% των εγκύων και των νέων μητέρων πάσχει από υποσιτισμό, σύμφωνα με το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών.

Και φτάνουμε στην πιο κρίσιμη καμπή. Σήμερα, η συμφωνία εκεχειρίας είναι σε εξέλιξη όπου τόσο η ελπίδα όσο και παγίδα «ρέουν» σαν δύο παράλληλα ποτάμια.

Το πιο ακανθώδες σημείο παραμένει το ζήτημα του αφοπλισμού της Χαμάς — η οργάνωση έχει με σαφήνεια διαμηνύσει ότι δεν θα παραδώσει τα όπλα της (έστω και αν δεσμευτεί να μην τα χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια της κατάπαυσης).

Επιπλέον, η Χαμάς έχει δηλώσει ότι δεν θα πάρει μέρος στη διακυβέρνηση της Γάζας μετά τη συμφωνία. Αντιθέτως, η διακυβέρνηση προβλέπεται να αναληφθεί από προσωρινό τεχνοκρατικό όργανο υπό διεθνή εποπτεία, με τη μορφή μεταβατικής διοίκησης.

Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με προσδοκία — αλλά και με επιφύλαξη. Η υπογραφή της πρώτης φάσης του σχεδίου ειρήνης είναι δεδομένη σε μια προσπάθεια να δοθεί διεθνής ώθηση και εγγύηση στην εφαρμογή της συμφωνίας.
 

Όμως θα έχει διάρκεια; Και αν ναι για πόσο;

Οι Παλαιστίνιοι της Γάζας, παρά την εξαθλίωση, παραμένουν με την ελπίδα ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους και παρά το γεγονός ότι η συμφωνία μπορεί να μην υποσχόταν ακόμη κρατική αναγνώριση ή ανεξαρτησία, αποτελεί μια στιγμή ανάσας στον αγώνα τους για αυτοδιάθεση και δικαιοσύνη.

Μην ξεχνάμε όμως και μην παρασυρόμαστε. Η συμφωνία δεν εξασφαλίζει διαρκής ειρήνη. Η δέσμευση όλων των πλευρών στην εφαρμογή της είναι κρίσιμη.

Αν η συμφωνία γίνει πραγματικότητα, μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα προς ένα παλαιστινιακό κράτος.

Αν όμως αποτύχει, ο πόνος θα επανέλθει. Η  απόγνωση θα κυριεύσει και ένας ολόκληρος κόσμος θα βυθιστεί ξανά στο σκοτάδι.