Στην ύφεση για μια ακόμα διετία και βλέπουμε...

Όταν μια οικονομία είναι σε παρατεταμένη ύφεση και επανέρχεται πρόσκαιρα σε ανάπτυξη εμφανίζει μεγάλες πιθανότητες να επιστρέψει στην ύφεση και η περίπτωση της Ελλάδος το απέδειξε.

Μπορεί να μεσολάβησαν μια σειρά από εξωγενείς παράγοντες, αλλά το γεγονός είναι ότι η ελληνική οικονομία μετά την ανάπαυλα αναιμικής ανάπτυξης του 2014 εισέρχεται εκ νέου στην ύφεση για μια τουλάχιστον διετία, με ρυθμό 3,5-4% το 2015 και 1-1,5% το 2016. Επιπλέον τα μέτρα που συμφώνησε η Ελλάδα με τους δανειστές θα πλήξουν την οικονομία καθώς όπως φαίνεται τα υφεσιακά μέτρα θα προηγηθούν για να ακολουθήσουν τα αναπτυξιακά. Άρα το 2015 έχει χαθεί και ύφεση θα καταγραφεί και το 2016.

Νωρίτερα είχε βάλει και η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το χεράκι της:
1) Με την 6μηνη διαπραγμάτευση που νέκρωσε την οικονομία.
2) Την κατάρρευση των εσόδων.
3) Τα capital controls που επιδείνωσαν δραματικά τη ρευστότητα της κοινωνίας.
4) Τη δραματική μείωση του τζίρου στην αγορά.
5) Την αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
6) Τη γενική ανασφάλεια για το μέλλον της οικονομίας.
7) Τις ακραίες συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι παραπάνω κίνδυνοι παραμένουν στην οικονομία ακόμα και μετά την επίτευξη της συμφωνίας που οδήγησε στη χορήγηση ενός ακόμα μεγάλου δανείου άνω των 80 δισ. ευρώ, ποσό διπλάσιο από το ΑΕΠ μιας χώρας των Βαλκανίων όπως η Σερβία.

Η πολυδιαφημισμένη «νίκη» της Γερμανίας και η ακόμα πιο διαφημισμένη ελληνική «ταπείνωση», αποτέλεσε μια ευκαιρία μόνο για καλά πρωτοσέλιδα.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση έδωσε υποσχέσεις οικονομικών μεταρρυθμίσεων, με τις οποίες είναι ξεκαθαρισμένο ότι διαφωνεί πλήρως και με ιδεολογικά επιχειρήματα. Στην Ευρώπη ήδη ακούγονται οι πρώτες φωνές ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει ό,τι είναι δυνατό να υπονομεύσει τη συμφωνία που μόλις υπέγραψε.

Πολλές από τις αντιρρήσεις για την εφαρμογή της συμφωνίας που μόλις υπογράφηκε εστιάζουν στην ιδέα ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ιδιωτικοποιήσει περιουσιακά στοιχεία 50 δισ. ευρώ και ότι ξένοι θα επιβλέπουν το Ταμείο με έδρα την Αθήνα. Δεδομένης της διαφθοράς και των πελατειακών πρακτικών που ακολούθησαν διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, ακούγεται μια πολύ καλή ιδέα. Αλλά η βαθιά αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στις ιδιωτικοποιήσεις καθιστά απίθανο το ενδεχόμενο να αντληθούν 50 δισ. ευρώ, πόσω μάλλον όταν όλοι ξέρουν ότι οι προς πώληση αξίες δεν φτάνουν σε αυτό το ύψος.

Στερούνται σοβαρότητας επίσης οι ηχηρές από το εξωτερικό επικρίσεις για τη μικροψυχία που επιδεικνύει η ευρωζώνη στην άρνησή της να διαγράψει τα χρέη της Ελλάδας, «φουσκώνοντας» τα μυαλά πολλών Ελλήνων, καθώς προέρχονται από οικονομολόγους που κατοικούν σε χώρες οι οποίες δεν θα κληθούν να πληρώσουν το λογαριασμό.

Όσον αφορά όλα όσα ακούστηκαν για την ακύρωση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, πρόκειται επίσης για ανοησίες. Το αποτέλεσμα του ελληνικού δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου ήταν επί της ουσίας μια ψήφος υπέρ του να συνεχίσει η υπόλοιπη ευρωζώνη να δανείζει την Ελλάδα δισεκατομμύρια, αλλά υπό όρους που θα καθόριζε η Αθήνα, κάτι που από μόνο του αποτελούσε μια ουτοπία.
 

Φωτό: Αίγινα, Απρίλιος 1953. © Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη / Δικαίωμα χρήσης Βoulevard