Σε αναζήτηση νέου “success story”

«Μάχη» για λίγα ποσοστά ανεξαρτησίας στην κυβερνητική πολιτική διεκδικεί από τους δανειστές, από την αρχή του έτους, η κυβέρνηση. Τα λίγα «δωμάτια» κυριαρχίας που της έχουν παραχωρηθεί σε τομείς όπως το Δημόσιο, μετά τις άνευ όρων παραχωρήσεις της σε θέματα όπως η προστασία της πρώτης κατοικίας, εκτιμάται ότι μπορούν να αυξηθούν σημαντικά εν όψει της αξιολόγησης εφόσον κλείσει με τους όρους των δανειστών η υπόθεση του ασφαλιστικού.

Το γεγονός αυτό ενισχύει η πληροφορία ότι στο οικονομικό επιτελείο έχει φτάσει μήνυμα από τη Φρανκφούρτη και την έδρα της ΕΚΤ, ότι εφόσον τρέξουν τα πράγματα, δηλαδή η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος, τότε ο δρόμος για την επαναφορά της ομαλής χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών (επιστροφή waver) σε πρώτη φάση και η συμμετοχή τους στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) σε δεύτερη είναι ορθάνοιχτος. Από τις δύο αυτές εξελίξεις εξαρτάται, σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη, η επιστροφή στην ομαλότητα και η σταδιακή άρση των capital controls.  

Στην κυβέρνηση «τρέχουν» για το ασφαλιστικό και για έναν επιπλέον λόγο. Από την έκβαση της διαπραγμάτευσης του συγκεκριμένου θέματος εξαρτάται και η μακροχρόνια βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, άρα και η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Ο ρόλος του ΔΝΤ θα είναι μετά βεβαιότητας ο πλέον κρίσιμος σε αυτόν τον γύρο της διαπραγμάτευσης εν όψει των αποφάσεων για το εάν θα συμμετάσχει ή όχι στο ελληνικό πρόγραμμα.

Η ελληνική πλευρά, παρά τις περί του αντιθέτου διαρροές, θα ήθελε το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, ώστε να πιέσει σε μια πιο γενναία από την «ανέξοδη» λύση που είναι διατεθειμένοι να δεχθούν οι Ευρωπαίοι. Το ΔΝΤ το θέλει στο πρόγραμμα και ο Σόιμπλε, αλλά για λόγους διαφορετικούς από τους ελληνικούς, καθώς νέα ψηφοφορία για την Ελλάδα δεν «περνάει» από το γερμανικό κοινοβούλιο. Το κλίμα ωστόσο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο Ταμείο δεν δείχνει πως θα διατηρήσει την παρουσία του στην Ελλάδα.

Εάν δεν αλλάξει κάτι εντυπωσιακά, ευρωπαϊκοί κύκλοι βλέπουν «οπισθοχώρηση» του ΔΝΤ σε ρόλο καθαρά συμβουλευτικό στο ελληνικό πρόγραμμα.

Σε αυτή την πολύ πιθανή περίπτωση η κυβέρνηση μένει πρακτικά χωρίς λύση για το χρέος και το μόνο που θα έχει να «πουλήσει» στο εγχώριο ακροατήριο θα είναι η πρόωρη επιστροφή στις αγορές, ώστε να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό που θα αφήσει το ΔΝΤ. Το τελευταίο θα μπορούσε να γίνει ως επιστέγασμα του success story της κυβέρνησης Τσίπρα, υπό την προϋπόθεση ότι έχει ολοκληρώσει την αξιολόγηση. Ανάλογη κίνηση είχε γίνει από την τρόικα και προς την κυβέρνηση Σαμαρά την άνοιξη του 2014, όταν έγιναν οι πρώτες δειλές προσπάθειες επιστροφής στις αγορές.

Εάν η κυβέρνηση φτάσει σε αυτό το σημείο, τότε τον λίγο μεγαλύτερο χώρο ανεξαρτησίας που επιθυμεί στην εφαρμογή της πολιτικής της θα τον έχει κερδίσει. Σε αντίθετη περίπτωση, θα έχουμε επανάληψη του σκηνικού της άνοιξης του 2015.