Λάσπη και ψώρα

Τα δύο πολιτικά θηρία που κατέφαγαν την χώρα, παίζουν σήμερα τα ρέστα τους. Χωρίς το παραμικρό ερύθημα αιδούς. Ποια είναι αυτά; Ο ισοπεδωτικός λαϊκισμός  και συντριπτικός κομματισμός. Μην τα αναζητήσετε σε συγκεκριμένους χώρους καθώς ξέρουν όπου κι αν φωλιάζουν –και φωλιάζουν παντού-  να σκεπάζουν τις αποφορές τους με κάθε είδους ιδεολογική λεοντή. Και ως καθαρόαιμα σαρκοβόρα, εδώ και κάτι δεκαετίες, έχουν τον τρόπο να επιτίθενται και να κατασπαράσσουν παθιασμένα όποιον διανοηθεί να τα αμφισβητήσει. Και ως λυσσασμένες ύαινες, που απειλούνται τα μωρά τους, ξέρουν να αμύνονται με νύχια και με δόντια για να προφυλάξουν τα κεκτημένα τους.  

Τη «ζούγκλα» του λαϊκισμού και της κομματοκρατίας την γνωρίσαμε πρώτη φορά κάπου στη δεκαετία του ’80. Τότε, κάτι σπιθαμιαίοι τύποι, αλλά σωματώδους κομματικού φανατισμού, έβγαζαν από τις τρύπιες τσέπες της ψυχής τους κάτι λεκιασμένες μεζούρες για να μετρήσουν τις προσωπικές προτιμήσεις ενός πολιτικού τους αντιπάλου, ενός Μάνου Χατζιδάκι και –ω Θεέ!-  έβρισκαν λιλιπούτιο  το πνευματικό και μουσικό του διαμέτρημα, ρίχνοντας τον βορά στη πράσινη χλεύη των αλαλαζόντων οπαδών τους.   Κάποιες άλλες υποδιαιρέσεις της αναισχυντίας, στο χώρο της δημοσιογραφίας,  με μεθόδους «κλειδαρότρυπας», αποκαθήλωναν τραγουδιστές και σταύρωναν τις καριέρες τους στα τάρταρα του ονείδους.  

Οι ίδιοι τύποι, της σπιθαμιαίας παιδείας και του γιγάντειου φανατισμού, υπάρχουν και σήμερα ανάμεσά μας. Θήρευμα τους –ω Θεέ- ο παγκόσμιος Μίκης. Ο Θεοδωράκης της ζωής και της ψυχής κάθε Έλληνα. Πώς να επιτρέψει η Αριστερά σ’ έναν «δικό» τους να εκστομίσει μια κουβέντα παραπάνω  για την πατρίδα και τη Μακεδονία; Έγκλημα καθοσιώσεως! Πώς να μακροθυμήσει η Αριστερά στο λόγο ενός αντάρτη ΕΠΟΝίτη όταν αυτός θαρραλέα μιλά για τον πιο επικίνδυνο φασισμό, τον αριστερόστροφο; Εις θάνατον! «Μίκη αλλάζεις την ιστορία σου», έγραψαν στις εφημερίδες τους οι άκαπνοι κεκράκτες του σύγχρονου λαϊκισμού, των οποίων ο μικρός ορίζοντας της παιδείας τους αδυνατεί να συλλάβει το μείζον, ότι, είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς με την ομιλία ενός Θεοδωράκη, αυτή θα μείνει για πάντα ιστορική.

Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι κήρυκες  του συστήματος που για να κουκουλώσουν το παρελθόν τους, αίφνης, είδαν ότι απειλούνται από κουκουλοφόρους ψευδομάρτυρες. Και επιτίθενται μανιωδώς εναντίον θεσμών, τους οποίους εκθείαζαν πριν από λίγο καιρό όταν ήταν δίπλα στα καλά και συμφέροντά τους.

Δυστυχώς, αν και κατεστραμμένη η χώρα μας, αντί να βαδίσει ενωμένη ως όφειλε, θα οδεύσει σε εκλογές σε κλίμα ακραίας μισαλλοδοξίας, με μεθόδους ζούγκλας και συμπεριφορές κουκούλας. Ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί.

Δεν πρόκειται να απαλλαγούμε• η λάσπη και η ψώρα θα πληθύνονται, για να θυμηθούμε τον Παπαδιαμάντη μας («Και ούτω αληθεύει κοινή τις παροιμία λεγόμενη περί της λάσπης, εις την οποίαν, όσον προσπαθεί ν’ απαλλαγή τις, τόσον βαθύτερα χώνεται, ή περί της ψώρας, ήτις όσον μοχθεί να την εξάλειψή τις, τόσον πληθύνεται», /εφημερίδα ‘‘Ακρόπολις’’, 22/8/1892).