Γλέντια και χειροκροτήματα…

 

Το πολιτικό χειροκρότημα, άφθονο και ενθουσιώδες, απλώθηκε και πάλι στην ζωή μας. Έτσι γίνεται κάθε φορά που διεξάγονται εκλογές. Καλοδεχούμενο εάν  πρόκειται να ενδυναμώσει την αυτοπεποίθηση και την ψυχολογία μας. Ευπρόσδεκτο –ίσως και αναγκαίο, εάν πρόκειται να αναπτερώσει τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο αύριο. Όπως και να το κάνουμε, άνθρωποι είμαστε, Έλληνες είμαστε, με προσμονές ζούμε μια ολόκληρη ζωή. Καμιά φορά, όμως, το χειροκρότημα έχει  και ένοχες ιδιότητες. Δεν είναι παρά ένας σκέτος θορυβώδης ήχος για να κρύψει την ανυπαρξία μας. Για να απαλείψει τα λάθη και τις ασυγχώρητες συμπεριφορές μας. Για να ωραιοποιήσει την ακινησία μας.  Για να εκτονώσει πίκρες και καημούς, κάτι σαν το ζεϊμπέκικο –που στο τέλος του χορού τίποτε δεν έχει αλλάξει…

 

Μια παράσταση είναι η ζωή μας, στο τέλος θα υποκλιθούμε και θα φύγουμε. Έτσι και το χειροκρότημα, μέρος μιας πολιτικής παράστασης είναι. Η αυλαία, της κωμωδίας ή της τραγωδίας,  θα πέσει κάποια στιγμή· οι ήχοι θα σιωπήσουν, χειροκροτητές και χειροκροτούμενοι θα αποχωρήσουν. Το θέατρο, ωστόσο, θα παραμείνει ακλείδωτο –θα πρέπει να ανακαινιστεί, για να υποδεχτεί στη νέα σεζόν τον καινούργιο θίασο. Για να καλωσορίσει τους νέους χειροκροτητές και τους νέους χειροκροτούμενους. Και η ζωή τρέχει –και χάνεται σαν αστραπή…

 

Το σύνολο που μένει πίσω έχει σημασία. Το μέτρημα είναι πάντα άσπρο – που έλεγε ο Ελύτης, το άθροισμα είναι αυτό που σχεδόν πάντα είναι μελανό. Μετά από χρόνια που θα ξαναλογαριαστούμε, θα  ξέρουμε εάν η σημερινή μέτρηση έφερε / φέρνει άσπρη μέρα για εμάς και τα παιδιά μας. Για την πατρίδα μας. Είθε! Ποιος δεν το θέλει;

Μέσα στην μέθη των χειροκροτημάτων σπεύσαμε να προαναγγείλουμε το γιορτάσι που θα στηθεί το 2021, για τα διακόσια χρόνια από την ελληνική Επανάσταση του ’21. Θα γλεντήσουμε το γεγονός –και καλά θα κάνουμε, θα ξεφαντώσουμε με τα κατορθώματα των προγόνων μας, θα στολιστούμε με τις αυτολατρείες μας και με τις κυματιστές φουστανέλες μας θα καμαρώνουμε το Γένος μας. Θα ξεχάσουμε κάτι, το ουσιώδες. Το πνεύμα του 1821. Μακάρι μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, μέσα από έναν βαθύ αναστοχασμό, η χώρα και η κοινωνία μας να έχει ανεύρει  το έρμα της –προ πολλού απολεσμένο, και να μπορέσει να πανηγυρίσει –έτσι όπως θα αρμόζει, το μεγαλειώδες του γεγονότος. Με περίσκεψη για το παρελθόν και με βάθος ορίζοντα για το μέλλον. Ενίοτε γίνονται και θαύματα…

 

Στη γειτονιά που ζούμε, ξέρετε, δεν γλεντάμε μόνοι μας. Υπάρχουν κι άλλοι «γλεντζέδες». Η νέο - Οθωμανοί προετοιμάζονται για δύο γενέθλια. Για δύο ξεχωριστές εκατονταετίες, ένδοξες για αυτούς. Την εκατονταετία που από τα εδάφη της Μ. Ασίας πέταξαν στην θάλασσα τους Έλληνες και την εκατονταετία από την ίδρυση της τουρκικής Δημοκρατίας. Αμφιβάλουμε ότι το 2022 και το 2023 η Τουρκία θα θελήσει να κάνει ένα πολύ μεγάλο δώρο στον εαυτό της; Οι προθερμάνσεις άρχισαν, εάν το έχουμε αντιληφθεί. Ο πρόεδρος Ερντογάν μιλά για «γαλάζια πατρίδα» και η απ’ εδώ πλευρά (ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης) μας προτρέπει (τυχαία;) να αποδεχτούμε μη ευχάριστες λύσεις προκειμένου να αποφευχθούν τα πιο δυσάρεστα.

 

Γλέντια και χειροκροτήματα. Ελλάδα το μεγαλείο σου! Ελλάδα σοβαρέψου…

                                                                                      

ΦΩΤΟ: Πέλαγος. Φωτογραφία / Αλέξης Βασιλικός