ΛΕΣΒΟΣ - Ιστορίες ανθρωπιάς

Λέσβος. Εδώ και μήνες γράφει Ιστορία. Οι άνθρωποί της σηκώ­νουν το βάρος του ξεριζωμού για δεύτερη φορά μετά το ’22.

Αποστολή Boulevard: Αλέξανδρος Καλαφάτης / Φωτό: Γιάννης Λιάκος

Βλέπουν στα μάτια των μεταναστών τους ξεριζωμέ­νους προγόνους τους. Η άμμος των ακτών ποτίζεται με αίμα. Αθώες ψυχές ξεβράζονται από τα κύματα. Άλλες καταφέρνουν να επιβιώσουν και άλλες όχι.

Το μόνο που ζητούν οι πρόσφυγες από τους κατοίκους είναι ένα προσωρινό απάγκιο μέχρι να πάρουν τον μακρύ δρόμο για την Κεντρική Ευρώπη. Οι ντόπιοι τους το παρέ­χουν απλόχερα.

Οι ψαράδες στο χωριό του Μυριβήλη, τη Σκάλα Συ­καμιάς, έχουν αφήσει τις καλάδες για να σώζουν γυναι­κόπαιδα που θαλασσοδέρνονται. «Δεν γίνεται να αφήσω μωρέλια να πνίγονται. Την περασμένη εβδομάδα ενώ ψάρευα είδα έναν Σύρο να πνίγεται μεσοπέλαγα. Είχε ξεκινήσει από τα τουρκικά παράλια κολυμπώντας για να έρθει στη Λέσβο. Δεν είχε τύχη. Μου είπε ευχαριστώ. Του είπα να ευχαριστήσει τον Θεό και να κοιτάξει να κάνει κάτι καλό στη ζωή του», λέει στην «Boulevard» ο Κώστας.

Στη θέση Τσαμάκια, δίπλα από το λιμάνι Μυτιλήνης, συναντήσαμε τον μικρό Περικλή που μαζί με τον συμμα­θητή του, τον Νικόλα, σηκώνονται πρωί πρωί για να χαρί­σουν ρούχα σε παιδάκια από το Αφγανιστάν και τη Συρία.

«Έφερα πράγματα για όποιο παιδάκι δεν έχει. Δεν πρέ­πει να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου. Ήρθε και ο δάσκα­λος εδώ από το σχολείο. Η ανθρωπιά είναι και αυτή ένα μάθημα», λέει ο μικρός Περικλής. Από πάνω του καμα­ρώνει ο Κώστας Πολυχρονόπουλος που μαζί με άλλους εθελοντές μοιράζουν 2.000-2.500 μερίδες φαγητού την ημέρα. Στον Κώστα έδωσαν την πρώτη ύλη για το μαγει­ρείο η Βαρβάρα Χατζόγλου και η Μαίρη Καραχάλη που έφτασαν στα Τσαμάκια μόλις ξημέρωσε, άφησαν το δέμα και έφυγαν αθόρυβα. «Έχει αλλάξει η ζωή μας. Εκτιμή­σαμε τα λίγα. Είμαι στο σπίτι και βλέπω τη θάλασσα να φουρτουνιάζει και πραγματικά τρέμω», λέει η Βαρβάρα Χατζόγλου.

Όλοι αυτοί οι μικροί ήρωες της Λέσβου γράφουν τη δική τους ιστορία. Αντάξια του Ελληνισμού και της παρά­δοσής μας…