Επιστροφή

Αλάφρωσαν και ξαποσταίνουν οι ωραίες παραλίες του θέρους. Συνομιλούν με κάτι ξεχασμένα πέδιλα, χαζεύουν αρχικά χαραγμένα στην άμμο που τα σβήνει το κύμα, και συλλογίζονται ότι σε λίγο θα ξεπαγιάζουν μόνες, παιχνίδι βοριάδων και άγριων παφλασμών, με τα υπαίθρια καφενεία κλειστά, τις καρέκλες αδειανές και τους αιώνιους βράχους ν’ ανάβουν το τσιγάρο τους από τις σπίθες των κυμάτων…

Αλλά μέχρι να γυρίσει μολυβένιος ο καιρός, ιδού τα ωραία, χλιαρά ποτάμια του Σεπτεμβρίου και του Φθινοπώρου τα γεώδη. Οι απλωτές του Αυγούστου συντηρούν αλώβητα τα «εύφορα μπλε» της θάλασσας και εντυπώνουν στη μνήμη του Σεπτεμβρίου αλμυρούς δρόμους και ξένοιαστες μέρες…

Δύσκολος μήνας, όμως. Ένας κατάλογος υποχρεώσεων και οφειλών. Χρειάζεται βλέμμα γερακιού για να κοιτάς τα δύσκολα και ν’ αντέχεις τα μαχαίρια της εποχής. Αλλά εμείς εκεί. Στωικοί και ακατάβλητοι, νιώθουμε τις αρμύρες του θέρους να μπαίνουν στα υπόγεια του φθινοπώρου, να παλιώνουν μαζί με τις φωτογραφίες και το κρασί, και από κει «ν’ ακούγονται διαρκείς οι δοξολογίες επειδή ευτύχησαν τα μάτια μας να υπάρξουν και φέτος, κοιλάδες φωτός και θάλασσες μικρών θαυμάτων διασχίζοντας»…