Νικητές ή ηττημένοι;

Ψυχραιμία, νηφαλιότητα και τήρηση του νόμου κατά γράμμα. Αυτό θα έπρεπε, υπό άλλες συνθήκες  να είναι το βασικό αξίωμα στο οποίο θα όφειλε η χώρα να βαδίσει από τα πρώτα κιόλας λεπτά που είδε το φως της δημοσιότητας το σκάνδαλο της Novartis.

Αντί αυτού το πολιτικό μας σύστημα αδιαφορεί για την ιδιαίτερη βαρύτητα της υπόθεσης, ενώ  χωρίς να έχει διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος επαναλαμβάνει ακριβώς τα ίδια θυμίζοντας -δυστυχώς- συμπεριφορές κερκίδας. Φωνασκίες, απειλές, κατηγορίες.  

Μια αποκρουστική βοή όχλου με συμπεριφορές που πλαισιώθηκαν από εκφράσεις για ψευδομάρτυρες και κουκουλοφόρους και τους πολίτες να παρακολουθούν κυριολεκτικά ζαλισμένοι.  

Το σκάνδαλο της Νovartis, δεν είναι εθνικό μας προνόμιο και είναι μόλις στην αρχή του. Οι ισχυροί, όπως ορίζει ο σχετικός κανόνας, πιέζουν λυγίζοντας... συνειδήσεις όσους θεωρούν ότι με την υπογραφή τους ή την επιρροή τους θα λειτουργήσουν προς όφελός τους. Το ποιός τελικά πήρε, άν πήρε και πόσα χρήματα θα το μάθουμε στο άμεσο διάστημα, ενώ το μόνο που έχει αυτή την στιγμή απόλυτη ανάγκη η χώρα μας είναι η ανεξάρτητη και χωρίς κραδασμούς λειτουργία της δικαιοσύνης, ώστε να ενισχυθεί ο θεμέλιος λίθος της ηθικής.

Υπάρχει ωστόσο και μια ακόμη ευκαιρία που πρέπει να γραπώσουμε μέσα από την υπόθεση της Νovartis. Την καλλιέργεια της αρετής (ακόμη και της ψυχικής συνήθειας κατά τον Αριστοτέλη) ως η μέση οδός ανάμεσα στα άκρα.

Το πώς, δηλαδή, θα βγούμε από ένα ακόμη σκάνδαλο, από μια ακόμη κρίση και με τι εφόδια θα εξοπλιστούμε ώστε να αντιμετωπίσουμε την επόμενη. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι θα γίνουμε ξαφνικά Σουηδία όταν για παράδειγμα η υπουργός Άιντα Χατζιάλιτς παραιτήθηκε τον Αύγουστο του 2016 καθώς εντοπίστηκε να οδηγάει έχοντας κατανάλωση μισή μπύρα!

Πρέπει όμως -το χρωστάμε στον τόπο μας- να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι. Οι αμόλυντοι να παραμείνουν στη θέση τους και οι...  κηλιδωμένοι να βρεθούν μια για πάντα στη γωνιά που τους αξίζει. Στην απομόνωση, δηλαδή, κρατώντας όλοι εμείς ως αξίωμα το κατά Δημητρίου Καμπούρογλου λεχθέν ότι “καθαρόν δεν είναι ό,τι επλύθη, αλλά ό,τι δεν ελερώθη”.

Οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές και το πολιτικό σύστημα θα αναμετρηθεί με την ιστορία του. Είτε, λοιπόν θα γελοιοποιηθεί για ακόμη μια φορά, είτε θα καταφέρει να απομονώσει τα φαινόμενα διαφθοράς επανακτώντας την εμπιστοσύνη του λαού.

Το σταυροδρόμι που βρισκόμαστε απέχει μόλις λίγα βήματα. Είτε θα επιλέξουμε το δρόμο της ελευθερίας είτε αυτόν της σκλαβιάς από τους κακορίζικους καθώς δεν ωφελεί να είμαστε χωμένοι μέχρι το λαιμό στη λάσπη και να κρατάμε τα νύχια των χεριών μας καθαρά (σ.σ Μπέρτολτ Μπρεχτ)   

Και προσέξτε. Δεν είναι θέμα νικητών και ηττημένων αλλά κάθαρσης μιας κοινωνίας η οποία θα κληθεί να αντιμετωπίσει και να παλέψει με νέες προκλήσεις και πολύ σοβαρότερα θέματα όπως τα εθνικά...