99 Ψυχές...

H Eλισσάβετ ήρθε με όνειρα στην Ελλάδα. Σπούδασε στην Ιταλία για λίγα χρόνια για να γίνει φαρμακοποιός. Ήθελε να διαδεχθεί τον πατέρα της που είχε φαρμακείο στη Νέα Μάκρη.

 

Όμορφη, λαμπερή με ένα χαμόγελο διαρκώς, είχε όλη τη ζωή μπροστά της . Είχε χάσει τον πατέρα της εδώ και πολλά χρόνια …’Ηταν 26 Ιουλίου…

 

Εκείνο το απόγευμα της Δευτέρας η φωτιά στο Νέο Βουτζά κάλπαζε. Η Ελισσάβετ ήταν στο σπίτι με τη μητέρα της και δυο συγγενικά τους πρόσωπα. Η γιαγιά και μια θεία. Η αγωνία ήταν μεγάλη… Η θεία πήρε το αυτοκίνητο με τη γιαγιά κι έφυγαν αμέσως. Η Ελισσάβετ φαίνεται δίστασε. Αποφάσισε να πάρει το αυτοκίνητο της την τελευταία στιγμή. Μαζί με τη μητέρα της έτρεξαν βγήκαν στο δρόμο, μα δεν πήγαν μακρυά τις πρόλαβαν οι φλόγες…

 

Στην Εντατική του Ευαγγελισμού μάνα και κόρη πάλεψαν γενναία. Μα η μοίρα που παίζει τα πιο περίεργα παιχνίδια είχε ορίσει τι θα γίνει. 26 Ιουλίου έφυγε η μάνα και … 26 Αυγούστου έσβησε η κόρη…

 

Αυτό ήταν μόνο ένα από τα ανείπωτα δράματα που έστησε η ζωή στη μεγάλη φονική πυρκαγιά της Ανατολικής Αττικής. Βέβαια δεν τα έστησε μόνο η ζωή, ούτε η φύση και ο δαιμονισμένος δυτικός άνεμος που έτυχε να φυσά σαν φλογοβόλο εκείνο το απόγευμα. Βασικός πρωταγωνιστής σ αυτόν τον όλεθρο ήταν και ο παράγοντας άνθρωπος. Αυθαίρετα κτίσματα, μάνδρες, δρόμοι στενοί, οικόπεδα ακαθάριστα κ.ο.κ.

 

Συνήθως στα μεγάλα γεγονότα τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν πιεστικά από πάνω, ενοχλητικά ενδεχομένως, αλλά μετά χάνονται και οι προβολείς σβήνουν. Οι άνθρωποι ζουν μόνοι το δράμα τους.

 

Σε αυτή την περίπτωση τα φώτα δεν πρέπει να σβήσουν… και όχι για να έχουν «τροφή» τα μέσα ενημέρωσης με τον «πόνο των ανθρώπων» όπως άδικα πολλές φορές τα κατηγορούν ορισμένοι πολίτες. Αλλά… γιατί όπου δεν υπάρχει κριτική η πολιτεία σφυρίζει αδιάφορα!

 

Γιατί η Ελισσάβετ, πρέπει να βρει μια δικαίωση που έσβησε τόσο άδικα…Το ίδιο και η Εβίτα το 13χρονο κορίτσι που σκοτώθηκε πέφτοντας στο γκρεμό αφού προτίμησε να πηδήξει στο κενό παρά να καεί από τις φλόγες όπως κάηκαν ο μικρός αδερφός της και ο πατέρας τους …Τα δίδυμα αγγελούδια που κάηκαν αγκαλιασμένα μαζί με τον παππού και την γιαγιά τους, ανάμεσα σε 26 άτομα που χάθηκαν στις φλόγες στο μοιραίο οικόπεδο όπου δεν υπήρχε διέξοδος… Η Μαργαρίτα που πέθανε από εγκαύματα μαζί με το βρέφος της, την ώρα που ο σύζυγος της έσβηνε λίγο πιο πάνω τη φωτιά…

 

Στη μνήμη αυτών των ανθρώπων, πρέπει η Δικαιοσύνη να λάμψει επιτέλους και να μην μπει η υπόθεση κάποτε στο Αρχείο…

 

Δεν είμαι δικαστής και δεν θα κρίνω ούτε θα πω ποιος φταίει! Θα πω όμως ότι σε μια ευνομούμενη πολιτεία, υπάρχει σχέδιο, πρόληψη, κανόνες, αποφάσεις. Εκείνη τη Δευτέρα της 23ης Ιουλίου, η κρατική μηχανή της πολιτείας κατέρρευσε κυριολεκτικά. Χάθηκαν τόσες αθώες ψυχές 30 λεπτά από την Αθήνα!!! Εάν όλα τα παραπάνω υπήρχαν και είχαν λειτουργήσει στοιχειωδώς, σήμερα μπορεί να μην χρειάζονταν αυτό το κείμενο…