Ποιος προκαλεί, αλήθεια;

Απορεί και εξίσταται ο γνωστός πανεπιστημιακός/ιστορικός  Αντώνης  Λιάκος : «Γιατί συμβαίνουν τόσο συχνά αντιπαραθέσεις, δικαστικές  η  άλλες, γύρω από την ιστορία»; Και συνεχίζει καταγράφοντας τις διαμάχες: «Από τις αρχές του 1990, με επαναλαμβανόμενη συχνότητα και ένταση, οι πολιτισμικές αντιπαραθέσεις αφορούν την ιστορία (Μακεδονικό, Γενοκτονίες, Ταυτότητες, Εγχειρίδιο Ιστορίας, Επιθέσεις εναντίον της Ρεπούση, της Δραγώνα, του Φίλη και άλλων)»… Ο  κ. Λιάκος αποδίδει την ένταση στο  ότι «Κάθε φορά υπάρχουν συγκεκριμένες ομάδες που δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα και δημιουργούν ατμόσφαιρα ηθικού πανικού» («Αυγή»-11.12.2015)…Δεν ονοματίζει τις ομάδες αυτές ο καθηγητής. Ούτε αναφέρει ότι «κάτι» έχει προκαλέσει τις  συγκεκριμένες αντιδράσεις  αντιδράσεις. Αμ έπος, λοιπόν, για να φρεσκάρουμε την μνήμη (του): Αντέδρασε η κοινωνία-και όχι απλώς κάποιες ομάδες- επειδή οι εθνικιστές της FYROM, προκλητικοί και ασύστολοι, διεκδικούν κάτι που δεν τους  ανήκει. Το  Ονομα και την Ιστορία της Μακεδονίας.

Αλλά τι λένε γι αυτό κάποιοι ημέτεροι ιστορικοί, μεταξύ των οποίων  ο κ.Λιάκος, καθώς και  και πολιτικοί, κυρίως της Αριστεράς; Ότι οι γείτονες έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό! Πρόκειται για αντιεπιστημονικό και αστείο επιχείρημα , με το οποίο γελάνε ακόμη και μικρά παιδιά. Ομως, ταυτόχρονα, η εν λόγω χορεία που κλείνει τα μάτια  μπροστά  στον εθνικισμό των ψευδομακεδόνων, εγκαλεί την ελληνική κοινωνία για… εθνικισμό και χαρακτηρίζει υστερικές τις αντιδράσεις… Το ίδιο με το εγχειρίδιο της κυρίας Ρεπούση. Με ιταμό τρόπο χαρακτήρισε «Συνωστισμό» την καταστροφή και τις σφαγές της Σμύρνη.  Φυσιολογικές οι αντιδράσεις , αναποφευκτη η θυμηδία και η οργή  για την προκλητική διατύπωση, η οποία  δεν αφορά γλωσσικό ολίσθημα, αλλά βαθιά στερεωμένη πεποίθηση σχετικά με τις ευθύνες της Ελλάδος   στην  Μικρασιατική Εκστρατεία…

Ακριβώς το ίδιο έχει συμβεί και με άλλα θέματα: Η  ίδια «προοδευτική» χορεία ιστορικών μιλάει για σφαγές στην Αλωση της  Τριπολιτσάς, λές και υπάρχουν επαναστάσεις και πόλεμοι χωρίς αιμα και σφαγές( ασε που «κάτι»  ξεχνούν ορισμένοι, ειδικά σε ο,τι αφορά την  σφαγή στην Τρίπολη)… Οι ίδιοι πολεμούν, όταν δεν χλευάζουν, την Συνέχεια του Ελληνισμού, φτάνοντας στο σημείο να ενστερνίζονται ως και την ρατσιστική θεωρία του Φαλμεράιερ, σύμφωνα με την οποία  στους σημερινούς Ελληνες δεν υπάρχει ουτε σταγόνα από το αιμα των Αρχαίων Ελλήνων… Τέλος, είναι ο ίδιος ο κ.Λιάκος που παρομοίασε τους Μακεδονομάχους με… τζιχαντιστές, επειδή μια ομάδα Μακεδονομάχων διέπραξε σφαγή αμάχων. Και είναι επίσης ο ίδιος-φευ: επικεφαλής της Επιτροπής  Διαλόγου για την Παιδεία- που λέει ότι «το ζητούμενο σήμερα δεν είναι η διαμόρφωση εθνικής αλλά ιστορικής συνείδησης»…

Εδώ, το κρίσιμον: αντί να διακηρύξουν ότι προέχει- ως αφετηρία και βάση για την συγκρότηση ιστορικής συνείδησης-  η γνώση της  εθνικής ιστορίας ,απαλλαγμένης από υπαρκτές κατασκευές, βολικές ερμηνείες και αποσιωπήσεις. Αλλά πώς να το πεί αυτό ο κ.Λιάκος και οι συν αυτώ, όταν αντιμετωπίζουν το εθνος και την πατρίδα εχθρικά, πολεμικά και μηδενιστικά; Εχουν δίκιο σε αρκετά σημεία ,σχετικα με την επίσημη Ιστορία. Από αυτήν, όπως και από την  ιστορία ολων των εθνών, δεν λείπουν οι υπερβολές, οι κατασκευές και οι μύθοι. Όμως, πώς να πείσουν και πώς να εισφέρουν υλικό για γόνιμο προβληματισμό, όταν ,αντί  για παράθεση στοιχείων με ήπιο τρόπο, επιλέγουν την πρόκληση, τους χαρακτηρισμούς, τις  ύβρεις, την ειρωνεία, την χλεύη και το μένος; Και σε τι διαφέρουν από κάποιους «απέναντι», ακροδεξιούς και φασιστίζοντες, που αντι για επιχειρήματα υβρίζουν, επιστρατεύοντας απεχθείς χαρακτηρισμούς  και λοιδορίες; Ας ελπίσουμε ότι δεν θα πρυτανεύσει ο ιδιότυπος ολοκληρωτισμός των εν λόγων ειδημόνων και ιστορικών στον διάλογο για την Παιδεία και στις εν οψει αλλαγές στα βιβλία της Ιστορίας. Αν επισυμβεί αυτό, δεν θα εκδηλωθούν  απλώς  σφοδρές αντιδράσεις, εύλογες και αναπόφευκτες, αλλά θα ενισχυθεί μοιραία η μαύρη δράκα της  Χρυσής Αυγής. Το έχουν συνειδητοποιήσει;

ΦΩΤΟ/ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1958