Μια... ψωροκώσταινα δρόμος

O πολύ γνωστός και καθημερινός όρος «ψωροκώσταινα» αναφέρθηκε αρχικά το 1826. Ήταν η εποχή κατά την οποία καταγράφεται στη μνήμη του λαού πως το κράτος είναι φτωχό και βασίζεται ουσιαστικά στους κατοίκους του, ανήμπορο να διαχειριστεί και να οργανώσει τα οικονομικά του.

Είναι όμως μια αόριστη έννοια, κάτι που συνηθίσαμε να λέμε και που απλά αποτυπώθηκε πριν από 191 χρόνια ή τελικά βαθιά μέσα μας κρύβουμε όλοι μας την «ψωροκώσταινα»; Την Πανωραία Χατζηκώστα ή Χατζηκώσταινα, που κατέφυγε στο Ναύπλιο από το Αϊβαλί και το παρατσούκλι της έγινε πιο διάσημο από την ίδια.

Η Ελλάδα του 2017, η χώρα που διανύει τον έβδομο κύκλο της μέγγενης των μνημονίων έχει αναμφίβολα μπροστά της τεράστιες ευκαιρίες αλλά και προκλήσεις. Εχει όμως να αναμετρηθεί και να αντιμετωπίσει όσους σκοπίμως ή μη επιμένουν να είναι προσκολλημένοι  στην «ψωροκώσταινα» που αγάπησαν. Την Ελλάδα, δηλαδή, που φοβάται τις επενδύσεις και την εξωστρέφεια, που προσπαθεί να βάλει τρικλοποδιές σε καινοτόμες ιδέες και προτάσεις πυροβολώντας ουσιαστικά τα ίδια της τα πόδια.

Πρόσφατο παράδειγμα το επενδυτικό θρίλερ με την έκταση στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού. Ένα πρώην αεροδρόμιο στην πίστα του οποίου συνευρέθηκαν και συναγωνίζονται οι νοοτροπίες που μας οδήγησαν στην κρίση. Ένα σύγχρονο και συνάμα αραχνιασμένο γεφύρι της Άρτας, πάνω στο οποίο κάποιοι θέλησαν να παίξουν, αποφασίζοντας τελικά –μετά από αναβολές και έντονο παρασκήνιο-  πως μόνο τα 300 στρέμματα και όχι το 50% της συνολικής έκτασης αποτελούν αρχαιολογικό χώρο.

Ευτυχώς όμως η Ελλάδα του σήμερα δεν συνάντησε από τύχη την πολιτική και κοινωνική συναίνεση. Οι κραδασμοί του παρελθόντος περιορίστηκαν και η σταθερότητα δίνει την σκυτάλη στην φιλοεπενδυτική ατζέντα. Το δε εργατικό δυναμικό της χώρας είναι έτοιμο να σηκώσει το βάρος της ανάκαμψης καθώς όπως επισημαίνεται και σε πρόσφατη μελέτη της Εurobank,  είναι όχι μόνο εξειδικευμένο αλλά κατέχει και τα πανευρωπαϊκά πρωτεία όσον αφορά στην ανώτατη εκπαίδευση(42,7%  έναντι 37,6% στην ΕΕ για τις ηλικίες 30 έως 34 ετών).  

Μένει να δοθεί χώρος για γενναίες μεταρρυθμίσεις, ξεπερνώντας απαρχαιωμένες νοοτροπίες και γραφειοκρατικά εμπόδια που επιχειρούν να αναστείλουν την πορεία προς την ανάπτυξη.  Και επιτέλους όσοι κόπτονται για τον πολιτισμό μας, ας ξεκινήσουν από τη δημιουργία ενός ιστορικού και αρχαιολογικού πρότυπου χώρου για τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και την Μάχη των Θερμοπυλών…