Πότε θα γίνουν εκλογές

Η κυρίαρχη αίσθηση είναι ότι οι εκλογές θα γίνουν κάποια στιγμή το Φθινόπωρο του 2018. Κάποιοι μάλιστα σπεύδουν να επικαλεστούν εσωτερική πληροφόρηση από τα κόμματα, δεδομένου ότι όλοι μας έχουμε έναν κολλητό που είναι κολλητός με τον κολλητό του κολλητού του δεξιού χεριού εκείνου που είναι μέσα στα πράγματα.  

Από τον Ηλία Δημητρέλλο

Το ζήτημα βέβαια είναι πόσο και αν ενδιαφέρει τους πολίτες πότε θα γίνουν οι εκλογές. Το παράδοξο είναι ότι σύμφωνα με το σύνολο των ευρημάτων σε όλες σχεδόν τις δημοσκοπήσεις,, ενώ η πλειοψηφία των πολιτών θεωρεί αποτυχημένη την κυβέρνηση, στο ερώτημα αν θέλει άμεσα εκλογές, η απάντηση είναι αρνητική. Προφανώς ο φόβος που προκαλεί η προκήρυξη πρόωρων εκλογών για νέα οικονομική αναταραχή, επικρατεί της βούλησης για αντικατάσταση των κυβερνόντων.

Πράγματι, η πιο λογική, ή μάλλον η πιο αναμενόμενη επιλογή του Πρωθυπουργού είναι να προκαλέσει εκλογές μέσα στο Φθινόπωρο, στα τέλη Σεπτεμβρίου κατά προτίμηση, όπως άλλωστε επιλέγουν οι κυβερνήσεις που προκρίνουν εκλογές μετά το καλοκαίρι.

Θεωρητικά είναι η ιδανική περίοδος για τον κ. Τσίπρα. Υποτίθεται ότι τον Αύγουστο θα έχει θριαμβευτικά ανακοινωθεί η λήξη (;) των Μνημονίων και θα έχει εφευρεθεί ένας νέος όρος που θα περιγράφει την επιτήρηση που θα επιβάλουν οι δανειστές στην ελληνική κυβέρνηση εις τους αιώνας των αιώνων. Συνάμα φαίνεται ότι ο κ. Τσίπρας θα έχει επιτύχει μία κάποια συμφωνία για το χρέος, πιο πολύ φυσικά για το θεαθήναι, καθώς είναι δεδομένο ότι οι δανειστές θα απαιτήσουν τη σύνδεση της ελάφρυνσης του χρέους με την πιστή εφαρμογή των μεταμνημονιακών συμφωνηθέντων, όπως και αν βαφτιστούν εν τέλει. Η δε συμφωνία φαίνεται ότι θα συνδεθεί με περεταίρω πιέσεις για υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα.

Οι θιασώτες της απόψεως περί φθινοπωρινών εκλογών επικαλούνται ένα πράγματι ατράνταχτο επιχείρημα. Η κυβέρνηση θα χρειαστεί να επιβάλει νέες περικοπές στις συντάξεις από την 1^η Ιανουαρίου 2019 καθώς και να ψαλιδίσει το αφορολόγητο. Να λάβει μέτρα δηλαδή που θα αποδομήσουν το αφήγημα περί «καθαρής» εξόδου από τα Μνημόνια. Πόσω μάλλον όταν η κυβέρνηση επιτυγχάνει πλεονάσματα πολλών δις ευρώ αθροιστικά.

Η άλλη άποψη (και του γράφοντος) θέλει την κυβέρνηση να επιχειρεί να εξαντλήσει τη θητεία της. Να παρατείνει δηλαδή τον βίο της όσο το δυνατό περισσότερο, ει δυνατόν μέχρι το Σεπτέμβριο 2019, άλλως το νωρίτερο μέχρι τον Ιούνιο του έτους αυτού. Σύμφωνα με την άποψη αυτή ο Πρωθυπουργός δεν θα πάει σε εκλογές, χωρίς να έχει προηγουμένως ικανοποιήσει το εκλογικό σώμα στο οποίο απευθύνεται με παροχές, χρησιμοποιώντας μέρος του πλεονάσματος που έχει συγκεντρωθεί, ενώ συγχρόνως θα λάβει μέτρα που του δώσουν ψήφους οικογενειών (πχ μονιμοποιήσεις συμβασιούχων). Κατά την άποψη αυτή, το εκλογικό σώμα έχει πια συνηθίσει τις περικοπές μισθών και συντάξεων, οπότε ο εκλογικός αντίκτυπος δεν θα είναι τόσο σημαντικός όσο προεξοφλείται, καθώς έχει αποδειχθεί ότι ο κοινωνικός μιθριδατισμός που έχουμε υποστεί, επιτρέπει εν τέλει τη λήψη κάθε φορομπηχτικού μέτρου αδιαμαρτύρητα. Οι παροχές και τα μέτρα θα είναι στοχευμένα και πασπαλισμένα περίτεχνα κυρίως με το μότο «κοινωνική δικαιοσύνη». Στόχος άλλωστε του κ. Τσίπρα φαίνεται ότι είναι – στην χειρότερη για αυτόν – να χάσει με τη μικρότερη δυνατή διαφορά, ώστε να είναι σε θέση στις μεθεπόμενες εκλογές που θα διεξαχθούν εκτός απροόπτου με απλή αναλογική, να παραμείνει κυρίαρχος παίκτης του παιχνιδιού.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπέρ της απόψεως για εκλογές όσο το δυνατόν πιο μακριά είναι οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που επουδενί θέλουν να χάσουν την εξουσία πρόωρα. Από τους 145 βουλευτές του, είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον οι μισοί δεν θα ξαναδούν στον τραπεζικό λογαριασμό τους τα 8.000 ευρώ του βουλευτικού μισθού (συν τα υπόλοιπα βουλευτικά προνόμια). Ομοίως και τα πολλές χιλιάδες κομματικά στελέχη που έχουν επανδρώσει τον κρατικό μηχανισμό, τα οποία θα βρεθούν εν μία νυκτί, άνεργα. Επόμενο είναι όλοι οι ανωτέρω να πιέζουν για μακρινή ημερομηνία εκλογών.

Κάποιοι δε, περισσότερο ψαγμένοι είναι αλήθεια, θεωρούν ότι αποκλείεται ο κ. Τσίπρας να πάει σε εκλογές, χωρίς να υπάρχει ένα τηλεοπτικό κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας που να τον στηρίζει 100%. Και αυτή τη στιγμή τέτοιο κανάλι δεν υπάρχει, οι δε τηλεοπτικές άδειες δεν έχουν ακόμη δοθεί στους νέους παίκτες. Και επειδή ένα τηλεοπτικό κανάλι για να εδραιωθεί, χρειάζεται χρόνο, οι εκλογές δεν θα γίνουν το Φθινόπωρο.

Κάποιοι δε, ακόμη περισσότερο ψαγμένοι, περιμένουν να έχουν ολοκληρωθεί πρώτα οι διεργασίες σχηματισμού του νέου κόμματος που θα προσπαθήσει να καλύψει τον χώρο ανάμεσα σε Ν.Δ. και Χρυσή Αυγή, αποτελούμενο από προσωπικότητες (τουλάχιστον αμφιλεγόμενες σχεδόν όλες) αυτού του χώρου που επιθυμούν διακαώς να γίνουν βουλευτές. Και εν συνεχεία να βάλουν πλάτη στον κ. Τσίπρα, όπως δηλαδή έπραξε και ο κ. Καμμένος, η συμμετοχή του οποίου στο εν λόγω κόμμα είναι μάλλον απαραίτητη για την εκλογική επιτυχία του.

 Σε κάθε περίπτωση και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου η απόφαση ανήκει στον κ. Τσίπρα και μόνο. Θα πρέπει όμως να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν ότι ούτε και οι δανειστές έχουν κανένα λόγο να θέλουν άμεσα εκλογές, μετά το επιτυχημένο πέρασμα του νυν πρωθυπουργού.