Ξέφυγε…

Πολλά μαύρα σύννεφα έχουν μαζευτεί. Το κλίμα είναι ζοφερό. Από παντού αναδύεται η αποφορά της σήψης. Από παντού καιροφυλακτεί ο φόβος. Η ανησυχία έχει κυριέψει τους πολίτες. Οι κίνδυνοι στο Αιγαίο και τα νησιά μας ελλοχεύουν ανά πάσα στιγμή. Ο τρελός γείτονας απειλεί ότι θα μας έρθει και θα είναι νύχτα. Οι θεσμοί της πολιτείας φέρεται να  λειτουργούν στα πρότυπα μεθόδων της μαφίας προς εξυπηρέτηση σκοτεινών συμφερόντων. Πνευματικοί φορείς τους οποίους μέχρι πρότινος εμπιστευόσουν για την προσφορά τους στον άνθρωπο και την κοινωνία, καταρρέουν ο ένας μετά τον άλλον υπό το βάρος σκανδάλων που αποκαλύπτονται.

 

Η Βουλή των Ελλήνων φέρεται να ανέχεται μέλη της  -εάν δεν τα υποθάλπει κιόλας, να ενεργούν σαν «κοράκια» και να εφορμούν στις περιουσίες ανυπεράσπιστων πολιτών. Το Ευρωκοινοβούλιο αποδεικνύεται ότι είναι το άντρο ενός παγκόσμιου και ύποπτου παιγνιδιού, μιας γκανγκστερικής κάστας γραφειοκρατών, που δρουν με το αζημίωτο σαν λομπίστες προς όφελος τρίτων. Αστρονομικά ποσά κάποιων εκατομμυρίων ευρώ πάνε και έρχονται μέσα σε βαλίτσες.

 

Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, με τις υποθέσεις των δύο Ελληνίδων ευρωβουλευτών και άλλων αξιωματούχων, κλυδωνίζεται, προκαλώντας κακούς συνειρμούς στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Την ίδια στιγμή, ο κοσμάκης παλεύει για την επιβίωσή του. Αγωνιά για το αύριο. Μάλλον δεν βλέπει το αύριο. Έχει χαθεί η αίσθηση του μέλλοντος. Η ακρίβεια έχει πλήξει τις κατώτερες τάξεις -ακόμη και τις μεσαίες. Ο πολίτης τα έχει χαμένα. Δεν είναι μόνο η οικονομική απόγνωση στην οποία έχει περιέλθει. Είναι η απώλεια της εμπιστοσύνης του. Δεν ξέρει που και ποιον να εμπιστευθεί…

 

Τις προάλλες, στη γειτονιά μου, ο φίλος μου ο Ανδρέας, βιοπαλαιστής ο άνθρωπος, με δύο παιδιά, με έπιασε και μου είπε τον πόνο του. Ο εκκαθαριστικός λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος για το ψιλικατζίδικο του, στη περιοχή του Ν. Ψυχικού, του ήρθε 4.500 ευρώ! Παρακάτω, στο ζαχαροπλαστείο, ο λογαριασμός ήρθε 12.000 ευρώ! Πως θα τα βγάλουν πέρα; Πως θα κρατήσουν τα μαγαζιά τους οι άνθρωποι; Πως θα επιβιώσουν; Γιατί δεν είναι μόνο το ακριβό ρεύμα. Είναι το ενοίκιο, οι ασφαλιστικές πληρωμές, ο μισθός ενός υπαλλήλου και πάει λέγοντας. 

 

Κάπου το πράγμα έχει στραβώσει, και πολύ άσχημα μάλιστα. Ξέφυγε. Και πως να μην έχει ξεφύγει η κατάσταση, όταν ένας πολίτης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, διαθέτει το 70% του μηνιαίου μισθού του για ενοίκιο, ασφαλιστική εισφορά και Εφορία; Αρκεί το υπόλοιπο 30% για την κάλυψη των άλλων εξόδων; 

 

Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, ανέκαθεν δειλό και μοιραίο, είναι κατώτερο των περιστάσεων. Η νομή της εξουσίας το ενδιαφέρει. Μάλλον θα είναι πολλά τα λεφτά. Τα κόμματα, ενώ θα περίμενε κανείς να είναι ενωμένα σε μια γροθιά, τουλάχιστον στα ουσιώδη, τρώγονται αναμεταξύ τους σαν τα κοκόρια και σφάζονται σαν τις γαλοπούλες. Το ένα κόμμα ωραιοποιεί μια κατάσταση η οποία δεν είναι καθόλου καλή, και το άλλο έχει στο τσεπάκι του μαγικές λύσεις για όλα τα προβλήματα -σε μια δύσκολη περίοδο που τα προβλήματα δεν επιζητούν ούτε μάγους, ούτε λαοπλάνους, ούτε λαϊκιστές.

 

Αρκετά ακριβά τις πλήρωσε αυτές τις κατηγορίες των πολιτικών ο λαός τις περασμένες δεκαετίες, όχι κι άλλο. Δεν πάει άλλο. Ας προσέξουν τα συστημικά κόμματα μην αναβιώσει πάλι η αντισυστημική ψήφος -και βυθιστεί η χώρα σε μεγάλη περιπέτεια. Δεν θα φταίει η ανόητος ψήφος του οργισμένου λαού, αλλά η αναλγησία τους. 

 

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης και ο παραδοσιακός τρόπος που τις γιορτάζουμε, και μέσα απ’ αυτές γεμίζει λίγη χαρά και καλοσύνη η ψυχή μας. Και ο εαυτός μας, έστω πρόσκαιρα, αποδιώχνει από πάνω του άγχη και βάρη. Να χαρούμε αυτά τα Χριστούγεννα.

 

Έχουμε ανάγκη την αγιοσύνη των στιγμών όσο ποτέ άλλοτε.