Με μελάνι και χαρτί

"Η Βoulevard δεν εντάσσεται σε κανένα σύστημα, δεν έχει κανενός είδους «γραμμή».Ο μόνιμος προσανατολισμός της είναι οι αναγνώστες της, επιθυμώντας να συμβάλει
στον προβληματισμό τους".

Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας, αγαπητοί αναγνώστες, έχει την ιστορία της. Το παρελθόν και την εμπειρία των ίδιων της των δημιουργών. Των δημοσιογράφων, οι οποίοι σκέφτηκαν να πάρουν στα χέρια τους τη δύναμη – δημιουργία τους και να αποτυπώσουν στο χαρτί τις σκέψεις τους, την παιδεία τους και πάνω από όλα την ψυχή τους. Ποια είναι η δύναμή μας; Το μελάνι και το χαρτί! Τίποτε παραπάνω, τίποτε λιγότερο. Δεν προερχόμαστε από άφωτους θαλάμους παραεξουσίας και διαπλοκής, από απαστράπτοντα σαλόνια άκοπης  ευπορίας, από κομματικά περιβάλλοντα μηχανορραφίας. Η «εξουσία» μας περιορίζεται αυστηρά, για να θυμηθούμε τον Καζαντζάκη, σε είκοσι τέσσερα μολυβένια στρατιωτάκια, τα είκοσι τέσσερα γράμματα της αλφαβήτου με τα οποία «παλεύουμε, κηρύσσουμε επιστράτευση, σηκώνουμε στρατό». Για εμάς εδώ στην Boulevard η γραφή δεν είναι μόνο βιοπορισμός∙ είναι και κάτι ανώτερο: είναι αποστολή, είναι χρέος, είναι εσωτερική ανάγκη. Είναι ακόμη, εάν θέλετε, λύτρωση. Φυσικά και δεν είμαστε  αειπάρθενοι σε εποχές «Σειρήνων». Όμως σε καμιά περίπτωση δεν παραβιάζουμε τα σύνορα της ψυχής και της αποστολής μας. Που σημαίνει πολύ απλά στη δουλειά μας: ανυπαγόρευτη ενημέρωση, ανυστερόβουλο προβληματισμό, ανιδιοτελή θέση και άποψη. Είναι πιθανόν κάποιες φορές να διαφωνήσετε με τη γραφίδα μας, και εμείς με τη γνώμη σας. Τίποτε πιο υγιές σε καθεστώς δημοκρατίας και μεταξύ σκεπτόμενων ανθρώπων. Ένα θα είναι το σίγουρο, ότι πίσω από τη γραφή μας (αλάνθαστη ή εσφαλμένη) δεν θα βρίσκεται «υποβολείο» σκοπιμοτήτων και συμφερόντων, παρά ο εαυτός μας, η συνείδησή μας, η δική μας νόηση.

Αυτή η δημοσιογραφική ιδιοσυγκρασία μάς υπαγορεύει να είμαστε πέρα και πάνω από κόμματα. Να είμαστε απέναντί τους. Όχι πως εχθρευόμαστε τον πολιτικό κόσμο του τόπου (παρά τα ολέθρια σφάλματά του), αλλά επειδή θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι στις επικρίσεις μας. Και αυτό είναι το χρέος της καθαρής δημοσιογραφίας, να είναι αντιτιθέμενη σε όλες τις μορφές της εξουσίας. Βεβαίως με επιχειρήματα, με κανόνες δεοντολογίας και σε πλαίσιο ευπρέπειας και σοβαρότητας.

Η Boulevard, ως γνήσια δημοκρατική και ανεξάρτητη εφημερίδα, θα βρίσκεται πέρα και πάνω από θεσμικά ή εξωθεσμικά κέντρα που κατευθύνουν τον δημόσιο διάλογο, τα οποία έχουν καταστήσει σχεδόν το σύνολο του ελληνικού Τύπου αναξιόπιστο και μέρος του κακώς νοούμενου «συστήματος». Η Βoulevard δεν εντάσσεται σε κανένα σύστημα, δεν έχει κανενός είδους «γραμμή». Ο μόνιμος προσανατολισμός της είναι οι αναγνώστες της, επιθυμώντας να συμβάλει στον προβληματισμό τους. Δεν τους ποδηγετεί. Δεν τους φανατίζει. Δεν τους υποκινεί. Οι αναγνώστες είναι αυτοί που αποφασίζουν και όχι οι δημοσιογράφοι. Η εφημερίδα μας είναι ένας ζωντανός πνευματικός οργανισμός που συνεχώς θα έχει κάτι καινούργιο να πει, με λόγο και φωτογραφία, σε αμφίδρομη σχέση με την κοινωνία των πολιτών. Η Boulevard είναι μια «λεωφόρος» όπου θα διέρχονται δημιουργικά διανοήματα, απόψεις, αντιλήψεις. Δυνητικά απευθύνεται σε όλους τους σκεπτόμενους Έλληνες. Σε όλους τους αφανάτιστους και νηφάλιους πολίτες.

Αγαπητοί αναγνώστες

Θέλουμε απέναντί σας να είμαστε ξεκάθαροι από το πρώτο κιόλας φύλλο της εφημερίδας. Οι αντιλήψεις μας θα είναι εντός αστικής δημοκρατίας, όμως σε πλαίσιο και πνεύμα αναδημιουργίας, επαναστοχασμού και επανατοποθέτησης των πάντων. Έχουμε πάθος με την Ελλάδα και στις σελίδες θα αποτυπώνεται ένας «δημοκρατικός κοσμοπολίτικος ελληνοκεντρισμός» (έστω νοσταλγικά και ρομαντικά), όπως αυτός εκφερόταν από τον Ελύτη, τον Σεφέρη και πολλούς άλλους της ελληνικής γραμματείας. Πολύ πιο απλά η Boulevard θα πρεσβεύει όλες εκείνες τις αξίες της (πάλαι ποτέ) ευγενούς αστικής τάξεως και του ελληνορθόδοξου πολιτισμού μας (ελληνοσύνη, ρωμιοσύνη, χριστιανοσύνη) κατά την Αρβελέρ. Η εφημερίδα θα φέρει τον αέρα μιας παλιάς καλής εποχής και θα βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα μπροστά από την εποχή της. Εξυπακούεται πως ακρότητες δεν πρόκειται να έχουν θέση καθώς πιστεύουμε ότι «ο εθνικισμός και ο μαρξισμός μικραίνουν τα ζητήματα» (Γ. Θεοτοκάς). Κι ας μας επιτρέψετε ενός δευτερολέπτου κομπορρημοσύνη (η φράση συνηθιζόταν από τον Ελύτη) σημειώνοντας ότι η Boulevard είναι η εφημερίδα του 21ου αιώνα.  

Πιστεύουμε στην προσπάθειά μας και ελπίζουμε να τύχει της ανταπόκρισής σας. Ο πήχης σταδιακά όλο και θα ανεβαίνει υψηλότερα. Είτε σε ποιότητα, είτε σε τιράζ, είτε σε σημεία διανομής, είτε σε περιοδικότητα της κυκλοφορίας. Δυνατή εγγύηση στο εγχείρημά μας είναι οι πολυάριθμοι άδολοι φίλοι μας και, όπως αναφέρθηκε στην αρχή, η ιστορία μας. Οι περισσότεροι προερχόμαστε από όλο το φάσμα των ΜΜΕ, με ρίζες κάπου στη δεκαετία του ’80, και μαζί με τη νέα γενιά των φερέλπιδων δημοσιογράφων νομίζουμε ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε μία νέα αντίληψη – πρόταση στο χώρο του Τύπου. Η διαδρομή μας μάς όπλισε με εμπειρία, υπομονή και πείσμα. Και μεταξύ μας, δεν ήταν λίγες οι φορές, ίσως και πρόσφατα, που πέσαμε κάτω. Που συρθήκαμε στο έδαφος. Όμως, για όσους δεν το ξέρουν, το χώμα είναι το βαθύτερο ρίζωμά μας∙ είναι η τροφός μας∙ είναι η εμπιστοσύνη μας στους προαιώνιους νόμους της φύσης και του Θεού! Όπως ο σπόρος που εμπιστεύεται τη γη και την άνοιξη και περιμένει υπομονετικά τη στιγμή του ανθού και του καρπού. Έτσι και εμείς, εντριβείς πλέον, έχοντας επιστρατεύσει κατά τον Καζαντζάκη όλες τις ατομικές – πανανθρώπινες – προανθρώπινες δυνάμεις μας, καρποφορούμε σήμερα την Boulevard. Την εφημερίδα – ταυτότητα του σκεπτόμενου Έλληνα. Σας ευχαριστούμε για την υποδοχή και τη συμπαράστασή σας.

                                               Η συντακτική ομάδα της Boulevard       

ΦΩΤΟ: Δημήτρης Χαρισιάδης/Ρόδος, Απρίλιος 1952 © Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη / Δικαίωμα χρήσης Βoulevard