Ενός κακού μύρια έπονται

Στο τέλος του καλοκαιριού και ενώ οι περισσότεροι διαβάζετε αυτά τα λίγα λόγια σε κάποιο πλοίο ίσως, σε κάποιο καφέ ή σε κάποια παραλία, δίπλα σας μπορεί να κλείνει μια επιχείρηση. Κάποιος άνθρωπος βλέπει να γκρεμίζονται τα όνειρα μιας ζωής και να ανοίγει ορθάνοιχτη η πόρτα της αβεβαιότητας για το μέλλον… Καθημερινά κλείνουν στην Ελλάδα της κρίσης, στην Ελλάδα των μνημονίων, στην Ελλάδα της αναξιοπρέπειας, περί τις 100 επιχειρήσεις. Βέβαια και κάποιες άλλες ανοίγουν αλλά ως επί το πλείστον αυτές που ανοίγουν αφορούν τον καφέ και το σουβλάκι. Η χώρα με τις χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η χώρα με τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας να ξεκινά από αυτούς τους επιχειρηματίες, φυτοζωεί τα τελευταία χρόνια και τα στοιχεία μόνο αισιόδοξα δεν είναι.

Τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Εμπορικού Μητρώου (ΓΕΜΗ) δείχνουν μια πρωτοφανή έκρηξη κατά 42% του αριθμού των «λουκέτων» επιχειρήσεων στο πρώτο εξάμηνο του έτους και ας λένε οι κυβερνήτες του τόπου πως η ανάπτυξη έρχεται. Πού ’ναι την άραγε και γιατί εμείς δεν τη βλέπουμε; Οι εταιρείες που έκλεισαν από τις αρχές του χρόνου μέχρι και τις 30 Ιουνίου είναι 17.893, αριθμός πραγματικά ασύλληπτος. Είναι απορίας άξιον αν στα άπειρα τραπέζια του οικονομικού επιτελείου με τους δανειστές γίνονται αναφορές σε κάτι τέτοιο ή το μόνο που συζητείται είναι οι περικοπές μισθών και συντάξεων. Και για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της καταστροφής, αρκεί να αναφερθεί ότι για το διάστημα αυτό κάθε μέρα έκλειναν 100 επιχειρήσεις.

Το αδιέξοδο στη χώρα μας φαίνεται ξεκάθαρα και από το γεγονός ότι φέτος συστάθηκαν 15% λιγότερες εταιρείες. Την ίδια ώρα ανατριχιαστικά είναι τα στοιχεία που προέρχονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και δείχνουν ότι ενώ πριν από την οικονομική κρίση στην Ελλάδα υπήρχαν 858.682 μικρομεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, πέρυσι η καταμέτρηση έδειξε να υπάρχουν 613.968. Δηλαδή έβαλαν λουκέτο 244.714, ενώ χάθηκαν παράλληλα 842.670 θέσεις εργασίας. Όπως λένε οι άνθρωποι της αγοράς χάθηκαν από την οικονομία 30,31 δισ. ευρώ προϊόντος.

Τι άλλο θέλει κανείς για να καταλάβει ότι έτσι η κατάσταση δεν βγαίνει; Έτσι πάμε σε αδιέξοδο, πολύ απλά στα βράχια. Θα μου πείτε μήπως είσαι απαισιόδοξος; Όχι, απλά οι αριθμοί δεν βγαίνουν και μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να τονίζει σε ξένους ομολόγους του ότι η Ευρώπη πρέπει να δει ότι «πάνω από όλα είναι ο άνθρωπος», πριν όμως το καταλάβουν αυτό οι Ευρωπαίοι, μήπως θα έπρεπε να το καταλάβουν οι κυβερνώντες και γενικά το πολιτικό σύστημα της χώρας που βρίσκεται σε βαθιά παρακμή;

Μήπως; Το καλοκαίρι μας αφήνει και θα έρθει το πολύ δύσκολο και φέτος φθινόπωρο, φτάνει να μη γίνει αμέσως ένας πολύ βαρύς χειμώνας!