Η άνοιξη μέσα μας

Ευτυχώς η προεκλογική περίοδος κύλησε ομαλά. Χωρίς να επηρεαστεί από την πολιτική τοξικότητα της περασμένης περιόδου λόγω του σκανδάλου των υποκλοπών -και φυσικά της ανείπωτης τραγωδίας στα Τέμπη που μας γέμισε όλους θλίψη και οργή. Ας προσπάθησαν οι πολιτικοί μας ταγοί να ανεβάσουν…στροφές για να μας ντοπάρουν στις επιδιώξεις και στην αρχομανία τους, εμείς δεν…τσιμπήσαμε! Τα τελευταία χρόνια με όλα αυτά που συνέβησαν και που βιώσαμε, μάθαμε πολλά. Μάλλον τους μάθαμε όλους για τα καλά. Είναι λιγάκι δύσκολο οι πολιτικοί να μας ξελογιάσουν με τα λόγια τους. Με τις μεγαλόστομες υποσχέσεις τους. Όχι πως δεν υπάρχουν πολίτες που τους πιστεύουν. Πάντα υπάρχουν οι αφελείς και οι έχοντες προσωπικό συμφέρον. Όπως ανέκαθεν, μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση υπάρχουν και οι «κοψοχέρηδες». Όμως, ο πολύς κόσμος κάπως έχει πλήξει. Είτε γιατί επανειλημμένως έχει  απογοητευτεί, είτε επειδή έχασε τις ελπίδες του, είτε γιατί πλέον η πολιτική δεν τον εμπνέει…

 

Σε όλη την προεκλογική περίοδο μπήκα στον κόπο να ακούσω όλους τους πολιτικούς αρχηγούς -και δεκάδες υποψήφιους βουλευτές. Κάποια στιγμή δεν άντεξα και έκλεισα τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και ιστοσελίδες. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η «σούπα» τους δεν κατέβαινε κάτω. Προτίμησα τα βιβλία μου, τις μουσικές μου, τη γάτα μου, τους φίλους μου. Πετάχτηκα και μια βόλτα σ’ ένα κοντινό νησάκι. Όσο τους άκουγα, αισθάνθηκα σαν θαμώνας εστιατορίου που το γκαρσόνι μ’ έπιασε κορόιδο. Που μου σέρβιρε δήθεν της ώρας ένα μπαγιάτικο φαγητό. Και επειδή είμαι έφηβος της τρίτης ηλικίας, αισθάνθηκα ότι το ίδιο φαγητό πρέπει να ήταν ξαναζεσταμένο πολλές φορές…

 

Θα μου πείτε δεν ψηφίζεις, δεν πρέπει να ψηφίζουμε; Τι να σας πω τώρα; Προφανώς κι έχω τις απόψεις και τις προτιμήσεις μου. Και εσείς τις δικές σας, και καλά κάνετε και ψηφίζετε. Ξέρετε, στη ζωή υπάρχει και το «αναγκαίο κακό». Έτσι είναι οι εκλογές, ένα «αναγκαίο κακό». Όπως ο γάμος, η γυναίκα, ο πόλεμος, το χρήμα και ούτω καθ’ εξής. Κάποιος, λοιπόν, πρέπει να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο -και κάποιον πρέπει να ψηφίσουμε, διατηρώντας την αρχαιοελληνική ελπίδα «ουδέν κακόν αμιγές καλού».

 

Καλό θα είναι να μην τρέφουμε και μεγάλες αυταπάτες. Να μην είμαστε και τόσο απόλυτα σίγουροι για τις επιλογές μας. Δεν έχουμε το μάτι του Θεού για να διακρίνουμε το καλό απ’ το κακό. Και δεν ξέρω εάν η ζωή είναι στην πραγματικότητα μια μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό ή, μια μάχη ανάμεσα στο κακό και στο χειρότερο. Κι αν το γενικεύσω περισσότερο, μάλλον θα υιοθετήσω τον λόγο του Καζαντζάκη ότι, η ζωή είναι ένα αγριολούλουδο με μια χοντρή στάλα μέλι στην καρδιά του.

 

Ας μείνουμε προσώρας στη «στάλα μέλι». Αξίζει τον κόπο περισσότερο από τις εκλογές! Έξω από το παράθυρό μας ο Μάιος έχει απλώσει τα όμορφα ρούχα του. Οι ανοιξιάτικοι κήποι με τα ρόδα τα εκατόφυλλα ζαλίζουν με την ευωδιά τους. Ας χτίσουμε, όπως έλεγε ο Ελύτης, την Άνοιξη μέσα μας.

Από το χειρότερο σκοτάδι να περάσουμε στο πιο λαμπερό φως. Να διώξουμε τους χειμώνες από την καρδιά μας. Όπου να ’ναι θα ανθίσουν και τα γιασεμιά, οι βραδιές θα γίνουν πιο γαλάζιες. Ο Μάιος είναι ο προπομπός του θέρους. Πάντα όσο ζούμε, θα έχουμε μπροστά μας ένα καλοκαίρι. «Το καλοκαίρι έρχεται. Έρχεται, όμως μονάχα για κείνους που ξέρουν να προσμένουν, ξένοιαστοι και γαλήνιοι σαν να είχανε μπροστά τους την αιωνιότητα» (Ράινερ Μαρία Ρίλκε).