Ελλάδα παράλυτη ή μαχόμενη;

Θα μείνουμε θεατές μιας περαιτέρω, συνεχούς υποχώρησης του βιοτικού επιπέδου μας, ναρκωμένοι με τα παχιά λόγια περί εξόδου από την επιτήρηση; Και σε αντάλλαγμα θα δεχτούμε –θα καταδεχτούμε, μάλλον- να υποβαθμίζεται καθημερινά η ποιότητα της Δημοκρατίας μας και των εθνικών μας δικαίων;

Από τον Αθανάσιο Ι. Σκορδά*

Οι συνέπειες της παρακμιακής πορείας του τόπου μας – χωρίς να απαξιώνεται ό,τι καλό έχει γίνει -  είναι όλοι μας να βιώνουμε πολύχρονη και πολυεπίπεδη κρίση. Αυτή η διαπίστωση, προφανώς, δεν αποτελεί πρωτοτυπία. Το ζήτημα είναι, από εδώ και μπρος, ενώπιον αυτής της διαπίστωσης, με ποιον τρόπο τοποθετούμαστε ατομικά και συλλογικά.

Θα μείνουμε θεατές μιας περαιτέρω, συνεχούς υποχώρησης του βιοτικού επιπέδου μας, ναρκωμένοι με τα παχιά λόγια περί εξόδου από την επιτήρηση; Και σε αντάλλαγμα θα δεχτούμε –θα καταδεχτούμε, μάλλον- να υποβαθμίζεται καθημερινά η ποιότητα της Δημοκρατίας μας και των εθνικών μας δικαίων;

Θ’ απορροφηθούμε απλά από τον αναγκαίο και σκληρό – αναμφισβήτητα – αγώνα για την καθημερινή μας επιβίωση; Πιστεύουμε πραγματικά ότι αυτό αρκεί;

Ή θα συνειδητοποιήσουμε την αξία της διεκδίκησης: μιας κοινωνίας ευημερούσας, συνεκτικής και αλληλέγγυας; μιας Πατρίδας ισχυρής κι αξιοσέβαστης;

Η συζήτηση αυτό τον καιρό για ένα από τα εθνικά μας δίκαια, αποκαλύπτει την ανεπάρκεια των ηγεσιών του τόπου μας: Όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται τις ευαισθησίες ενός πληγωμένου λαού, όχι μόνο δεν έχουν εδραία άποψη περί της ορθής λύσεως, αλλά από τις άγονες αντιπαραθέσεις τους προκύπτει σαφώς ότι δεν έχουν καν καταφέρει να θέσουν τις εθνικές προτεραιότητες. Άλλος λέει ότι κύρια προτεραιότητα είναι το όνομα του γειτονικού κρατιδίου, άλλος ότι κυρίως πρέπει να δώσουμε βάρος στις συνταγματικές του αλλαγές, άλλος ότι πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη τον όγκο των συλλαλητηρίων, άλλος ότι δεν μπορείς να κάνεις πολιτική υπό την πίεση του λαϊκού παράγοντα. Μύλος...

Έχουμε, συνεπώς,  το δικαίωμα να επιτρέψουμε σε ανερμάτιστες και ανεπαρκείς ηγεσίες να υπονομεύουν την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού; να μετατρέψουν την οικονομική κρίση σε κοινωνική γάγγραινα και εθνικό ακρωτηριασμό;

Ή θα αναδείξουμε τις δημιουργικές δυνάμεις που μπορούν να οδηγήσουν σε νέες σελίδες ευημερίας και εθνικής ανάτασης τον Ελληνισμό υπεύθυνα, με ασφάλεια και σιγουριά, διαμορφώνοντας ένα νέο εθνικό όραμα;

Η απαξίωση μιας ελιποβαρούς πολιτικής ελίτ δεν πρέπει να μας οδηγήσει στην αποχή και την ιδιώτευση.

Χρειαζόμαστε όλο το θάρρος που μπορούμε να ορθώσουμε, όλη την αντοχή που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, όλη την δημιουργική δύναμη που μπορούμε να διαθέσουμε, ώστε να επαναπροσδιορίσουμε προορισμούς και πορείες.

Μια ηγεσία, αντάξια των Ελλήνων πρέπει να έχει σκοπό αφ’ ενός να αφυπνίσει συνειδήσεις αφ’ ετέρου ν’ αναδείξει τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Με τεκμηρίωση και νηφαλιότητα. Με επιλογές που θα χαρακτηρίζονται από στρατηγικό βάθος και θα υποστηρίζονται από αποτελεσματικές τακτικές. Όχι με κριτήριο το μικροπολιτικό όφελος αλλά με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, το διεθνές δίκαιο και το ιστορικό χρέος. Όχι με επιπολαιότητα και αφροσύνη αλλά με βαθιά ανάγνωση του διεθνούς πλαισίου και των συσχετισμών ισχύος. Με διαρκή προσπάθεια οικονομικής, πολιτισμικής και κοινωνικής ενδυνάμωσης. Με αναστροφή της παρακμιακής πορείας.

Μέριμνά της πρέπει να είναι η προσπάθεια να πάμε από το «κάτι να γίνει», στο «κάτι να κάνουμε».

Με πίστη στην Ελλάδα και τους Έλληνες.

*Ο Αθανάσιος Σκορδάς είναι πρ. Υφυπουργός Ανάπτυξης, Πρόεδρος του Think Tank Ριζοσπαστική Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση & Ανασυγκρότηση (Ρ.ΕΥ.Μ.Α.) και Πρόεδρος της ΣΕΛΟΝΤΑ  Ιχθυοτροφεία ΑΕΓΕ.