Το «αθόρυβο όπλο» Yunus Emre

Κατηγορίες, εκφοβισμοί, εκβιασμοί. Η ίδια ρητορική εδώ και πολλά χρόνια. Το ίδιο ηγεμονικό ύφος, ο ίδιος αυταρχισμός, με τη διαφορά ότι το τελευταίο διάστημα οι εχθρικές πράξεις διαδέχτηκαν τις προφορικές απειλές. Ο εμβολισμός του σκάφους του Λιμενικού Σώματος και η “ομηρεία” των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, όπως την αποκαλεί σε κάθε ευκαιρία ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, δείχνουν ότι η Τουρκία οδεύει προς τη δημιουργία ενός νέου σοβαρού θερμού επεισοδίου.

Από την πλευρά τους, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία κινούνται στη χώρα μας σε χαμηλούς και ψύχραιμους τόνους, με τους ανώτατους αξιωματικούς του ελληνικού Πενταγώνου, ωστόσο, να διαμηνύουν  ότι την επόμενη φορά η Ελλάδα θα απαντήσει.

Στο ύψος των περιστάσεων και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Με ακριβείς τοποθετήσεις υπερασπίζεται την Ιστορία και την κυριαρχία μας, στέλνοντας με κάθε ευκαιρία τα πρέποντα μηνύματα στην απέναντι πλευρά. Όπως πρόσφατα κατά την συνάντηση που είχε με τον Πορτογάλο ομόλογό του Μαρτσέλο ντε Σόουζα: “Υπενθυμίζουμε προς κάθε κράτος, το οποίο φιλοδοξεί να γίνει μέλος της Μεγάλης Ευρωπαϊκής οικογένειας, ότι οιαδήποτε ενταξιακή προοπτική του εξαρτάται από την πιστή τήρηση του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου και την πιστή εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου”, συμπληρώνοντας ότι δεν νοείται “ένταξη κράτους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν προηγουμένως δεν έχει επιλύσει, την όποια διαφορά έχει με οιοδήποτε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης”.

Όμως, πίσω από τις ένθεν και ένθεν δηλώσεις, αλλά και τις τυπικές τοποθετήσεις συμπαράστασης των Ευρωπαίων συμμάχων προς την χώρα μας, οι γείτονες συνεχίζουν το αθόρυβο και μακρόπνοο σχέδιο τους το οποίο ακούει στο όνομα... Yunus Emre.

Το ινστιτούτο Yunus Emre είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που έλαβε το όνομά του από τον ποιητή και Σούφι μυστικιστή (ασκητή του Ισλάμ) του 14ου αιώνα Γιουνούς Εμρέ. Σκοπός του οργανισμού, που αποτελεί ένα μορφωτικό και πολιτιστικό ίδρυμα, είναι η διάδοση και η εκπαίδευση στο εξωτερικό της γλώσσας, του πολιτισμού και των τεχνών της Τουρκίας. Είναι όμως έτσι; Φυσικά και όχι όταν πλέον γνωρίζουμε πως σχεδιάζει η Τουρκία και πως δρα σε βάθος χρόνου. Με κάθε τρόπο και μέσο, διακριτικό τις περισσότερες φορές και συνάμα απόλυτα μεθοδικό. Και πίσω από το «αθώο» ινστιτούτο δεν κρύβεται τίποτε άλλο από το «μακρύ χέρι» της κρυφής διπλωματίας της γείτονος χώρας.

Και σημειώστε τούτο: Εχει ήδη ιδρύσει σε 42 χώρες κέντρα του ινστιτούτου Yunus Emre, ενώ διαθέτει 135 συνεργάτες σε 60 χώρες. Και δεν είναι σε καμία περίπτωση όπως προαναφέραμε ένας απλός φορέας διάδοσης του πολιτισμού της Τουρκίας. Οι καλά γνωρίζοντες την τουρκική γεωστρατηγική πολιτική έχουν αναφέρει ότι το ινστιτούτο είναι ένα κυρίαρχο όργανο πολιτιστικής διπλωματίας, με επιδίωξη την αλλοίωση των εθνολογικών πολιτισμικών στοιχείων στις χώρες όπου λειτουργεί. Στόχος της τηε Τουρκίας είναι η ίδρυση τουλάχιστον 100 τέτοιων κέντρων ανά τον κόσμο. μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα. Το ινστιτούτο είναι ένα «αόρατο όπλο» στα χέρια του Τούρκου προέδρου και η ύπαρξή του στη χώρα μας δεν μπορεί να είναι καθόλου τυχαία όταν στην Θεσσαλονίκη και εν γένει στη βόρεια Ελλάδα μετακινούνται χιλιάδες μουσουλμάνοι. Όλα αυτά και άλλα πολλά πρέπει να μας βάλουν σε έναν έντονο προβληματισμό. Σήμερα και όχι αύριο. Η Τουρκία οργανώνει τα επόμενα βήματά της και ο Ελληνισμός δεν πρέπει να ζήσει και άλλες... ολέθριες νύχτες.

*Ζωγραφική: Ο γάμος/Γιάννης Θεοφίλης