Κύριε ελέησον…

Δύο μήνες τώρα πόλεμος και αποκαλύφθηκαν πολλά. Πέραν του ευνόητου, ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής δεν αποτιμάται από τους «μεγάλους» παραπάνω από το κόστος μιας σφαίρας -φανερώθηκε ότι οι τύχες του κόσμου βρίσκονται στα χέρια είτε τυχάρπαστων είτε παρανοϊκών «ηγετών». Και τι ειρωνεία, όλοι αυτοί που σήμερα καταδικάζουν με στεντόρεια τη φωνή την εισβολή στην Ουκρανία, είναι αυτοί που οδήγησαν την ατυχή αυτή χώρα και τον λαό της στον θάνατο και την περιπέτεια. Και τι εμπαιγμός από την άλλη, από τον υποτιθέμενο «ηγεμόνα» της Ορθοδοξίας, ο οποίος έστειλε το στρατό του να καθυποτάξει ένα άλλο ομόδοξο κράτος -μη διστάζοντας ακόμη, προ του σκοπού του, να χρησιμοποιήσει και φανατικούς μουσουλμάνους!

 

Ποιον ξεγελάτε, βρε; Χρόνια τώρα, Ανατολή και Δύση, κάνατε μαζί μπίζνες δισεκατομμυρίων δολαρίων, αίφνης γίνατε αναμεταξύ σας «εχθροί»; Τώρα, αγαπητοί Ευρωπαίοι, μάθατε για τους Ρώσους ολιγάρχες και το «μαύρο» χρήμα που διακινούν; Εσείς δεν τους χορηγούσατε «χρυσές βίζες» για να ρίξουν όλο το «μαύρο» τους στις

αγορές σας , και ως χασισοπότες δεν ρουφούσατε μετά από κοινού τη μαύρη ζάλη του χρήματος; Αλήθεια, οι δικοί σας μεγιστάνες του πλούτου, τι είναι; Δεν είναι ολιγάρχες ή μήπως είναι τίποτε καλά παιδιά της εκκλησίας και δεν το είχαμε καταλάβει;

 

Τον άλλον τώρα, αυτόν της…εκκλησίας, με το αγέρωχο ύφος και το αγέλαστο πρόσωπο, που στα εβδομήντα του χρόνια κολυμπά σε παγωμένα  νερά της Σιβηρίας για να αποδείξει την αντροσύνη του, τον καταλάβαμε κι αυτόν πολύ καλά. Τόσο καλά που ανυπομονούμε να τον δούμε πάλι στα μέρη μας, σε μια νέα θεατρική του παράσταση να προσκυνά ευλαβής τις εικόνες του Άγιου Όρους. Είναι τόσο ευσεβής ορθόδοξος χριστιανός, που μπορεί και να ηδονίζεται όταν τα στρατεύματά του βομβαρδίζουν ορθόδοξους ναούς στο Κίεβο, νοσοκομεία, σχολεία και άμαχους φουκαράδες κατοίκους. Άλλωστε το δήλωσε ο ίδιος, ευθαρσώς, «θα τους τσακίσω»! Μαζί με την χριστιανοσύνη του ανδρός, καταλάβαμε βέβαια και την αφροσύνη του. Όπως πιάσαμε και την…αγιοσύνη του πατριάρχη του, αυτόν των…πασών των Ρωσιών, να ευλογεί τον πόλεμο λέγοντας πως είναι θεόσταλτος. Πως διεξάγεται, λέει, για να πολεμηθούν οι δυνάμεις του κακού! Κύριε ελέησον μας, τέτοιες ημέρες…Ας αισχύνονται (που δεν το νομίζω) όλοι αυτοί, εν Ελλάδι, και φαίνεται να είναι αρκετοί σε χώρους εκκλησιαστικούς και μοναστηριακούς, που πίνουν νερό και τρώνε ξερό ψωμί στο όνομα του «ξανθού γένους». Αλλά απ’ αυτή τη χώρα, το έχουμε πει αρκετές φορές, δεν έλειψαν ποτέ οι ψυχώσεις – ούτε πρόκειται να εκλείψουν.

 

Ψύχωση είναι και ο ευρωπαϊκός φανατισμός. Όλοι είμαστε, δηλαδή οι περισσότεροι, υπέρ της δημοκρατίας και της ελευθερίας -αλλά δεν χρειάζεται τόση πλειοδοσία. Όταν υπερθεματίζεις για το πόσο υπάκουο και φρόνιμο παιδί είσαι, τότε θα εισπράξεις κατάμουτρα έναν φασισμό με τον «Αζοφίτη μαχητή» να εμφανίζεται στις οθόνες του κοινοβουλίου σου, κι έναν φιλότουρκο Ζελένσκι -κατ’ άλλα έναν ηρωικό άνθρωπο, να αγνοεί την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. 

 

Μέρες Λαμπρής. Ας κλείσω την επικοινωνία μας με τον Άγιο των Γραμμάτων μας. Έχουμε ανάγκη τον Παπαδιαμάντη μας: «Το επ’ εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω πάντοτε, ιδίως δε κατά τας πανεκλάμπρους ταύτας ημέρας, να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».